Leefbaar Rotterdam wil mensen met verslavings- en ggz-problemen spreiden onder Rotterdam, Albrandswaard, Barendrecht, Capelle aan den IJssel, Krimpen aan den IJssel, Lansingerland en Ridderkerk, maar de praktijk is dat de buurgemeenten er geen trek in hebben.

Diep in zijn hart zal het Rotterdamse raadslid Michel van Elck, die deze decentralisatie propageert de kleinere gemeenten geen ongelijk geven, want hij wil ze zelf ook niet en heeft uitgerekend dat er alleen al in Charlois veertig van deze voorzieningen zijn. Die getallen zijn voor Van Elck bepalend om de regiogemeenten te blijven wijzen op hun verantwoordelijkheid om bij te springen.

Volgens hem hebben Barendrecht, Krimpen aan den IJssel, Lansingerland en Ridderkerk maar één locatie voor beschermd wonen, maar voor alle zekerheid wil hij dat bij het stadsbestuur gecheckt hebben. En omdat hij waarschijnlijkheid het antwoord al weet, vraagt hij ook naar hoeveel afzonderlijke plaatsen in de maatschappelijke opvang (nachtopvang en beschermd wonen) er het afgelopen jaar bijgekomen zijn in de regio Rotterdam. Met die cijfers naast elkaar wil hij zorgwethouder De Langen nogmaals pressen om zijn belofte tot spreiding waar te maken of wellicht te bewegen toe te geven dat de buurgemeenten geen zin hebben in de malheur van Rotterdam.