door Jan D. Swart
Onenigheid en wantrouwen in de Rotterdamse gemeenteraad dinsdagmorgen, omdat de politieke partijen die de coalitie steunen de dop van de weckflessen van de Rotterdammers niet wilden dichtschroeven. Het geld moet rollen. Investeringen moeten doorgaan. Raadslid Jan Willem Verheij van de VVD stond als een aap op een rots bijna met een hakbijl klaar om de potten geopend te houden. Anderhalf uur later kreeg hij zijn zin. Alle in paniek opgetrommelde coalitie-raadsleden hadden ja en amen gestemd. Het hoefde ineens niet meer digitaal.
De oppositie wilde met het uitgeven van geld wachten totdat men ook precies zou weten waaraan de schrikbarend grote miljoenenspaarpot aan besteed zou gaan worden. Maar daar had de coalitie (*) geen boodschap aan. Dat wilde ze zelf bepalen. ‘’Er moet een ordelijke begroting kunnen worden voorbereid’’, zei Verheij.
‘’Arrogant’’, vond Van Zevenbergen van de SP.
‘’Achterbaks’’, riep Verkoelen van 50Plus.
‘’Gewoon structurering van het budget’’, repliceerde Zeegers namens D66.
‘’Nee, dit is potverteren’’, verbeterde Van Baarle van Denk, die altijd als eerste het mijnenveld wordt ingestuurd. ''Benieuwd waar het geld aan wordt uitgegeven.''
‘’Aan leuke speeltjes voor GroenLinks’’, kopte Eerdmans de voorzet in. Hij is van Leefbaar. ‘’En ondertussen is de Rotterdammer de klos’’ en dat stoorde Van Zevenbergen mateloos.
De ruzie ging over het beheer van een slordige 2 miljard euro (**). Afspraak was ooit om die spaarpot raadsbreed te bewaken. Maar ineens had de oppositie het vermoeden dat de gelden, en ook die van Eneco, er toch heel stiekempjes ‘’doorheen gejast’’ zouden worden. Gelijk alarmbellen tijdens een commissievergadering en powerplay: de investeringsvrijheid moest van de agenda af.
En toen moest maandag ineens het digitale vergaderen worden geschrapt en kregen alle raadsleden de uitnodiging om dinsdagmorgen live in de piste te verschijnen. De coalitie moest zegevieren. De verwijten, de opmerkingen, de steken onder water, ze waren niet van de lucht.
‘’De coalitie gijzelt Rotterdam’’, riep Van Baarle.
“Allemaal erg onheus’’, vond Eerdmans.
Maar daar waren de coalitiesoldaten het niet mee eens. Ze hadden per fiets de miezerregen moeten trotseren om te komen stemmen en daarom lieten ze zich horen ook: Tak (PvdA), Zeegers (D66) en Roest (GroenLinks) met de armen bloot. ‘’Nee, wij zijn niet arrogant. De oppositie is arrogant om op een namiddag uit het niets de investeringsurgentie van de agenda te halen.’’ Daar kwam hun nijd in grote lijnen op neer. ‘’U had al vier keer eerder kunnen protesteren’’, zei Tak en ‘’toen liet u het na. En waarom? Omdat u er niet was.''
''Lulkoek'', vond Verkoelen. ''Het is maar één keer ter sprake gekomen. Digitaal. Sneaky.''
Na anderhalf uur kiften met de aanhoudende belofte dat er helemaal geen Eneco-gelden achter de schermen zouden worden weggesluisd duurde het stemmen ook nog eens 16 kostbare minuten omdat het coronaproof moest. De raadsleden kwamen in tranches binnen, drukten op een knopje en gingen heen. In beeld allemaal keurig op minstens 1.5 meter. Buiten op de gang sloegen de coalitieleden zich letterlijk en figuurlijk breedvoerig op de schouders alsof corona niet bestond.
Resultaat: met 23 stemmen had de groene coalitie de zaak weer terug op de rit gebracht. De weckfles bleef open. Het geld kon weer rollen.
(*) De coalitie in Rotterdam heeft een meerderheid van 1 zetel in de gemeenteraad en bestaat uit: GroenLinks (5), PvdA (5), VVD (5), D66 (5), CDA (2) en CU-SGP (1).
(**) IFR, de Rotterdamse Investeringsmotor en de Eneco-gelden.