door Jan D. Swart

Zorgwethouder Sven de Langen was even verbaasd en verontwaardigd als Leefbaar-raadslid Michel van Elck over de gedwongen verhuizing van vijftien ouderen uit verpleeghuis De Provenier naar Rubroek en dat was niet het enige wat zij donderdag tijdens de actualiteitenvergadering op het stadhuis deelden: ook de onmacht om er iets aan te doen. En daardoor verlaat vandaag (vrijdag) met een uitloop naar zaterdag een weerloos groepje ouden van dagen in schuifeloptocht huis en haard om op om hoge leeftijd als zorgpatiënt elders in de stad te landen.

Nee, ze hoeven niet te fietsen. De groene mobiliteitswethouder Judith Bokhove is op veilige afstand gehouden.  

‘’Maar ik heb wel gevraagd om een zo zacht mogelijke landing, dus met veel vrijwilligers’’, zei De Langen, die gecheckt had waarom de zorginstelling Middin tot die door hem en Van Elck verafschuwde move had besloten. Personeelstekort. Het eeuwige probleem.

Een even onnodig als schandalig probleem, benadrukte Van Elck, die met het huishoudboekje van de gemeente Rotterdam in de raadzaal op schoot precies weet wat in deze coalitie GroenLinks allemaal te besteden heeft, een walvisbroek vol met ducaten, ‘’en dat allemaal ten koste van die Rotterdammers die dit land en zeker de welstand hebben opgebouwd en die nu als pakken melk worden verplaatst.''

Raadslid Van Elck kan de grauwe werkelijkheid in de kern plaatsen: ''Sollen met oudjes, in plaats van koesteren. Rotterdam onwaardig.’’

Maar het Zorgkantoor was akkoord gegaan met de verhuizing. Ook de cliëntenraad. ‘’En dan ben ik onmachtig. Zeker als het gaat om de bedrijfsvoering van Middin’’, herhaalde De Langen, die ook nog eens tot drie keer toe zei dat hij snapte dat de ouderen, de kinderen van de ouderen en raadslid Van Elck de pest in hadden.

‘’Dat heb ik ook’’, riep hij, ‘’en laat ik eerlijk zijn: dat zou ik eens te meer hebben als mijn eigen ouders of schoonouders betrof. Maar vergeet strikt formeel niet dat er geen recht kan worden ontleend aan een locatie. Het is echt naiëf om te denken dat dit wel zo is. Waar het recht geldt is het, sec, de verzorging. En die is er, want Middin verzuimt die zorgplicht niet. Daar zit de crux’’, waarmee hij wilde zeggen: en dan heb ik geen poot om op te staan. Hij zei het anders. Hij zei: ‘’dan heb ik het geluk dat ik er verder niet over ga.’’

‘’Soms zijn er dus omstandigheden’’, legde hij ten overvloede uit, ‘’dat er door personeelsgebrek op bepaalde locaties geen garantie op zorg kan worden gegeven. En dat was hier het geval. De vijftien ouderen hebben een totaal andere zorg nodig dan de andere inwoners van de Provenier en daar ligt ook een verschil van opleiding aan ten grondslag.’’

Uitzonderlijk. Dat was de benaming die De Langen aan deze switch gaf. Echt uitzonderlijk. ‘’En ik zal erop toezien dat we zulke verhuizingen ook tot het minimum zullen beperken. En ik sta, net als u meneer Van Elck, achter de Rotterdammers.’’

Weinigen die het nog hoorden. De raadzaal was toen al bijna leeg. CDA, PVV, Nida, 50Plus, Partij van de Dieren en de CU-SGP waren niet eens aan de beraadslaging begonnen, terwijl Denk er dribbelend halverwege de brui aan gaf. De enige partij die het woord personeelstekort met twee man sterk in zijn oren knoopte was D66.