door Jan D. Swart

In de Mobiliteitsaanpak in Rotterdam zit erg veel geëxperimenteer. Koren op de molen van Leefbaar, Denk en de SP, die bijna twee jaar na de oprichting van deze coalitie op het gebied van stadsmobiliteit pit en vernuft hadden verwacht en geen proefballonnetjes.  

Het zit wethouder Judith Bokhove maar niet mee in dit college. Zodra ze zich van haar stoel verheft, krijgt ze standjes. ‘’Dit is geen aanpak, dit is een ambitiedocument’’, vond raadslid Cicek (SP). ‘’Erg mager en veel wartaal’’, jutte Simons (Leefbaar) de zaak op. ‘’Ja, ga maar lekker experimenteren, we zien wel waar het schip strandt.’’

‘’U wilt duizend bloemen laten bloeien’’, zei Verkoelen van 50Plus het iets aardiger, maar op haar beurt vond ze het ook allemaal erg onoverzichtelijk.

‘’Voordat je gaat experimenteren moet je nadenken’’, hield Simons vol, die helemaal niet te spreken is over de aanmatigende manier waarop de GroenLinks-vertegenwoordiging in dit college huis houdt in Rotterdam. ‘’Inspraak voor bewoners wordt grotendeels afgeschaft, ja want inclusiviteit en betrokkenheid kent zijn grenzen’’, zei hij.    

Hij zei nog véél meer. ‘’De automobilist in deze stad is vogelvrij verklaard. De auto is alleen nog melkkoe. De automobiliteit wordt geofferd op het groene altaar van de klimaatgelovigen. Het is slikken of stikken. In de visie van dit college, is mobiliteit vooral voor vitale mensen die kunnen lopen of fietsen of genoeg geld hebben om een Tesla te kunnen kopen.’’

Raadslid Achbar van Denk had het thuis aan de grote tafel allemaal eens zitten uitrekenen en was tot de conclusie gekomen dat het bejubelde openbaar vervoer van GroenLinks, de PvdA en D66 per maand veel duurder uitviel dan de kosten van een auto van een gemiddeld gezin. Aan het einde van het jaar scheelde dat duizend euro. Hij noemde alle cijfers, tot aan het verzekeringspremie toe.

Tientje per maand

‘’Het verhogen van de parkeertarieven of het uitbreiden van de parkeerzones wordt afgedaan, zo van: het is maar een tientje per maand. Of: het kan niet anders’’, koerde Simons. ‘’En dat zijn dan dezelfde raadsleden die een paar maanden geleden de aandacht trokken met hun acties om van € 50 per week rond te moeten. Maar meerdere tientjes per maand dat hakt erin bij Rotterdammers met een kleine beurs. En wat doen het linkse GroenLinks en de PvdA? Die halen hun schouders op.’’

Wethouder Bokhove vond het – zo te zien en te horen - allemaal weer erg ongemakkelijk en koos daarom de gebruikelijke route en somde de ingestudeerde successen op. Ook de slogans. Schone lucht. Veilig oversteken. Benenwagen. Lekker fietsen. Kortom, de stad van de toekomst. ‘’We offeren veel publieke ruimte op aan de auto, dat kan best een tandje minder. Er zijn nu 156.000 autobewegingen per dag in het centrum. Dat getal wille we naar 139.000 terugdringen.’’

De bakfiets

Het CDA zei dat het autootje-pesten onzin was. Raadslid Segers-Hoogendoorn wil alleen die stinkende verkeersriolen (zoals die op de ’s Gravendijkwal) aangepakt zien. Nobel plan. Maar dat weerhield GroenLinks er overigens niet van toch even met spitsheffing te dreigen. Het kwam uit de mond van GroenLinks-raadslid Jeroen Postma, die – zeggen de liberalen - zelfs de fiets neemt om zijn eigen slaapkamer binnen te rijden.

‘’En hoeveel gaat de bakfiets dan betalen’’, vroeg VVD-raadslid Van Groningen, die weet dat wethouder Bokhove er één heeft ter grootte van Mini Cooper. Grote hilariteit gelijk, want toen stond Postma heel even met een mond vol tanden. ‘’Daar heb ik nog niet over nagedacht’’, mompelde hij.

‘’Dat zou ik dan maar gauw doen’’, zei oud Leefbaar-raadslid en raadsnestor Dries Mosch, die tegenwoordig in Spanje woont en een middagje achterin de zaal zat mee te luisteren. Maar dat hoorde Postma niet.