Velen van ons blijven zoveel mogelijk binnen in deze tijd. Maar wat te doen als je geen huis hebt? Dak- en thuislozen zijn extra kwetsbaar. Daarom bieden zorgaanbieders en de gemeente extra hulp.

Dak- en thuislozen stappen minder snel naar een dokter bij gezondheidsklachten. Ze vormen zo niet alleen een risico voor zichzelf, maar ook voor de mensen met wie zij in contact komen. Zorgaanbieders en de gemeente nemen daarom maatregelen en bieden extra hulp. Zo is de nachtopvang nu ook overdag open en wordt bij iedereen die binnenkomt de temperatuur gemeten. Ook gaan zorgteams de straat op met thermometers om de straatbewoners te controleren. Bij een vermoeden van besmetting krijgen de straatbewoners een plek in speciale quarantaineruimtes van sommige opvangplekken.

''We willen dak- en thuislozen zo goed mogelijk verzorgen, zodat ze zo weinig mogelijk risico lopen'', legt straatdokter Marlieke Ridder uit. Straatdokters zijn huisartsen die naast hun praktijk zorg verlenen aan Rotterdammers die op straat leven. Ridder en haar collega’s werken nauw samen met veldwerkers op straat, de GGD, verpleegkundigen, medewerkers van de opvang en de gemeente.

Op het moment van spreken (halverwege vorige week) is één dakloze met ziekteverschijnselen in quarantaine gehouden. ''We weten natuurlijk niet hoe de situatie zich ontwikkelt, maar we houden rekening met meer besmettingen. Daarom zijn er ook quarantainewoningen ingericht waar groepen terecht kunnen'', vertelt Ridder. Op deze en andere opvanglocaties wordt sowieso meer zorg geboden dan normaal.

Zo’n 300 medische studenten en co-assistenten van de Erasmusuniversiteit helpen de zorgverleners op de opvang. Zij houden overdag de medische toestand van de aanwezige dak- en thuislozen in de gaten: is iemand bijvoorbeeld verkouden, kortademig of koortsig? De extra handen zijn hard nodig om de nachtopvang en de dagopvang zo lang mogelijk gezond houden.

Kunnen Rotterdammers zelf wat doen voor dak- en thuislozen? Ridder hoeft niet lang na te denken. ''Als je een dak- of thuisloze kent die geen klachten heeft en je kunt ‘m in huis nemen, doe dat dan. Dat is veiliger voor de persoon en voor de groep. Voor zover we nu weten is iemand zonder klachten niet besmettelijk. Als iemand toch klachten krijgt, zoek dan contact met de nachtopvang.''