door Joris Boddaert

Anno 1930 telde Rotterdam 1400 cafés en was daarmee koploper in ons land. Dorstige lieden konden in dat jaar langs de 430 meter lange Schiedamsedijk in maar liefst 80 kroegen terecht. ‘De Dijk’ was – werkelijk waar – één van de meest alcoholische plekken van Europa. Thans existeren er in 010 nog altijd zo’n 625 cafés. Rotterdam heeft altijd een rijke kroegcultuur geteld. De stad heeft tal van aantrekkelijke etablissementen en in het verleden was dat niet anders. Het is altijd leuk om terug te kijken. Daarom iedere week aandacht voor een kroeg uit het recente verleden

De Beurs

‘Joris, jij doet geen empirisch onderzoek.’  Een blaag aan de bar van café Rijke & De Wit (hoek Nw. Binnenweg/Heemraadssingel) meldde mij dat out of the blue. De jongeman heeft in wezen gelijk. Ik ben in het café NOOIT met warenonderzoek bezig. Pils drink ik sowieso nooit, hoogstens een donker biertje. Rode of witte wijn vallen af in het ‘gewone’ café. De kwaliteit is meestal nogal matig. En jenever is niet aan mij besteed. Blijft over: Spa rood met ijs en citroen. Au fond ben ik ook geen kroegganger. Dat ik al vijftien jaar intensief over Rotterdamse kroegen schrijf, komt alleen door het feit dat ik het onderwerp an sich zo boeiend vind. Het gewone, sociale leven in het openbaar lokaal is fascinerend. Twee weken geleden raakte ik verzeild in café De Dukdalf in de Schiedamse wijk de Gorsen. Ik raakte op het schamele terrasje aan de praat met een oudere dame, die mij alles vertelde over haar wijk. Ik luisterde ademloos naar haar verhaal. Juist het totaal onverwachte is zo leuk aan het kroegleven. Het gewone gesprek. Dát is bijna het allerleukste van het caféleven…Dáárom houd ik mijn caféstudie vol!

U ziet op de foto café De Beurs, een zeer hippe tent, gevestigd in het voormalige Thalia-filmtheater aan de Kruiskade. Wel, dat is nu een plek waar ik nooit één stap zat zetten. Waarom niet? De palm- en brandende vuurpotten vind ik net iets te veel overheersen. Het doorgaans jonge yuppenpubliek interesseert mij niet. Ik vind de sfeer daar te oppervlakkig. De foto (van Ton Hermans)  is leuk en uitnodigend, maar ik moet helaas passen. Vindt u dat niet erg? 

Wie geïnteresseerd is in de Rotterdamse cafégeschiedenis en wellicht nog de nodige info heeft wendde zich tot Joris Boddaert. Hij schreef vier dikke caféboeken (salontafelformaat). In 2020 verschijnt deel vijf. [email protected] of 06-18849644.