door Jan D. Swart

Leefbaar Rotterdam vindt dat het tijd wordt dat luide met de mond beleden religieuze teksten uit de microfoons van de moskeeën verboden worden. Fractievoorzitter Eerdmans zegt dat mensen zich eraan storen wanneer ze bij de aankondiging van een gebed iemand ‘Allah Akbar’ horen roepen. In zijn beleving past dit niet bij de Nederlandse cultuur van orde en rust.

Lies Roest van GroenLinks, die een half jaar absent was in de gemeenteraad en met haar geluid en aanwezigheid donderdagmorgen meteen een inhaalslag maakte, had nog nooit één klacht gehoord en uiteraard Stephan van Baarle van Denk evenmin.

Wat is het wezenlijke verschil tussen bimbambeierende kerkklokken en gesproken teksten uit de microfoons van de moskeeën? Duidelijk werd dat het een gevoels- en tijdkwestie was. ''Het is 2019'', zei Denk. Leefbaar en PVV vonden het microfoongeluid zoiets als gejengel en de VVD vond dat zijn kiezers in Spangen het recht hebben om die geluiden niet te hoeven aanhoren.

Van dat laatste standpunt schrok D66. Niet zozeer om de inhoud als wel om het feit dat de VVD deel uit maakt van de heilige coalitie. ‘’Spijkers op laag water’’, kwalificeerde Zeegers de opmerking van Karremans terstond en omdat ze in de raad toevallig naast elkaar zitten is het niet ondenkbaar dat Chantal Zeegers haar kompaan daarna onder de tafel een trap voor z’n schenen heeft gegeven.

Ook Lies Roest (GroenLinks) schrok van Vincent Karremans en foeterde dat ze de VVD-motie wel zou afwachten en dat ze wel zou zien of die haalbaar zou blijken. Daarna plofte ze nijdig in haar zetel en gaf de microfoon een gier, terwijl de burgemeester toch zo nadrukkelijk aan het begin van de gemeenteraadsvergadering had gevraagd om zorgvuldig met de vandaag in gebruik genomen nieuwe dure microfoons om te gaan.

Vervreemding

Tachtig procent van de raadzaalmicrofoons had te lijden gehad van het zwiepen en volgens de reparateurs was die van CDA-raadslid Christine Eskes het zwaarst beschadigd geweest. ‘’Ik krijg de indruk dat ik onder druk wordt gezet om mijn geloof te belijden’’, sprak ze daarom dit keer rustig en toen de liberale raadsvleugel zichzelf probeerde uit te leggen dat in de muziek van de kerkklokken toch eigenlijk geen oproep zat, schudde Co Engberts (PvdA) bedroefd zijn hoofd en zei, overtuigd in de leer van Luther, dat ‘’ze er niets van begrepen.’’

Vervreemding. Dat vond Cicek (SP) van de hele discussie. En ook: irrelevant. ‘’Juist niet waar’’, repliceerde Eerdmans. ‘’Dat geluid drijft de mensen juist verder van de islam af. Het is juist desintegratie bevorderend.’’

‘’Wie is Joost Eerdmans om te bepalen welke geloofsuiting wel en niet bij de Nederlandse cultuur hoort?’’, riep Stephan van Baarle, de fractieleider van de Turkse moslimpartij Denk. ‘’Vrijheid van religie staat in onze Grondwet. Leefbaar Rotterdam zaagt aan de stoelpoten van onze vrije samenleving en wil een politiestaat met censuur.’’ En tenslotte gebruikte hij z’n eeuwig repeterende verwijt: xenofobie.

Eerder had Tim Versnel van de VVD het al een soort ‘show-wens’ van Leefbaar genoemd, beetje laat ook na twintig jaar. Want zo lang schetteren de microfoons van de moskeeën namelijk al in de havenstad als opwekking voor het gebed. ‘’Mijn god, Eerdmans wist dit niet?’’, had Versnel getwitterd, om eraan toe te voegen: ‘’wat heeft die man vier jaar lang als wethouder integratie gedaan? En dan nu op hoge poten een verbod eisen? Nee, ik vind dat religieuze teksten via luidsprekers verspreiden niet in Nederland past, maar er is - voor zover ik weet - geen juridische basis om het te verbieden. Daartoe oproepen is dus een beetje goedkoop.’’