door Jan D. Swart

Het debat over de hoog gespecialiseerde jeugdzorg voor zowel ontspoorde jongeren als hun slachtoffers met de verantwoordelijke GroenLinks-wethouder Judith Bokhove is donderdagavond na een uur boksbalboksen en transpireren gestaakt en doorgeschoven naar 12 juni.

De reden van deze vrij unieke onderbreking was dat raadslid Tanya Hoogwerf van Leefbaar Rotterdam geen enkele herkenning had in de antwoorden van de wethouder over de aantallen jongeren die zorg nodig hebben, ook niet over de wachtlijsten, niet over de aantallen jongeren die van de radar verdwenen zijn en al helemaal niet over de budgetplafonds bij de aanbieders van die zorg. Als het over miljoenen gaat kan Rotterdam niet met geld omgaan.

Hoogwerf zei over betere informatie te beschikken en zag gegeven moment in dat de wethouder leed onder haar aanhoudendheid en aanpak.

Bokhove sprak voortdurend selectief over zorginstelling De Waag, terwijl Hoogwerf bij voortduring aangaf dat er veel meer zorgaanbieders hebben aangegeven dat kinderen wel op een instroomlijst staan, maar niet komen opdagen. Toch bleef Bokhove steeds maar uit één bron putten. Waarschijnlijk had ze er ook niet meer. Ook las ze haar bevindingen voor. ‘’Steeds maar dat briefje’’, had Hoogwerf al een keer geïrriteerd geroepen.

De Franselaanbende

Ook GroenLinks-raadslid Jeroen Postma, die zijn wethouder loyaal te hulp was geschoten, had in die fase van het debat de wind van voren de wind al een paar keren van voren gekregen van Hoogwerf. Hij wist op een gegeven moment de naam niet van de jongerengroep, die zich in Oud-Mathenesse had schuldig gemaakt aan serie-verkrachtingen. ‘’De Franselaanbende’’, hielp Hoogwerf hem, om er met een tong als een pincet aan toe te voegen: ‘’U heeft zich het dossier goed eigen gemaakt.’’

‘’En u heeft een gek stemmetje’’, zei Postma later toen Hoogwerf voor de zoveelste keer nee schudde, zuchtte en volhield dat er sprake was van een groot verschil aan kennis van zaken tussen haar en de wethouder.

Nee. geen budgetplafonds

Ook bij het onderdeel geld vielen pijnlijke stiltes. ‘’Nee, er zijn geen budgetplafonds’’, zei Bokhove tot drie keer toe, ongetwijfeld naar eer en geweten. ‘’Er is een open einde-regeling.’’
Met andere woorden: als de rechter bepaalt dat er kind voor zware zorg in aanmerking moet komen, moet daarvoor altijd geld beschikbaar zijn. 

Hoogwerf had kennelijk andere informatie, liet die uiteindelijk in wanhoop tijdens een aangevraagde schorsing andere raadsleden lezen, kreeg gelijk en besloot toen Bokhove maar uit haar lijden te verlossen ‘’Ik ga er gewoon vanuit dat de wethouder dingen niet weet en niet dat ze ons voorliegt’’, aldus Hoogwerf. ‘’Maar met de informatie die zij heeft kan ik geen debat voeren.’’

Grootste ergernis van Hoogwerf was dat Bokhove – net als in de uitzending bij Buitenhof – ‘’net deed alsof er eigenlijk niks aan de hand was.’’ Bezien in het licht van de recente grensoverschrijdende en mogelijke gewelddadige gedragingen voor jongeren, die maandenlang onbehandeld op straat hebben rondgehangen, vond ze dat er nu haast geboden was. Maar die kon haar onder deze omstandigheden niet worden geoffreerd. Het wachten is op 12 juni als de jeugdzorg weer ter sprake zal komen.