door Jan D. Swart

Het Stadhuisplein is het goedhumeurimperium van Rotterdam, maar niet voor de 106 eerste jaarstudenten van de Erasmus Universiteit die in het Lucia-gebouw hun slaapkooi aan de kant van de Ski-hut en Get Back hebben. Die slapen met oordoppen. En met het raam op een kier doen ze geen oog dicht.

Er wonen 218 studenten tegenover het uitgaansleven van Rotterdam. De helft aan de achterkant van het gebouw. Die slapen redelijkerwijs als een os. Maar van de andere helft klaagt driekwart, zegt de collegeleiding van Erasmus.

Vooral in de nacht van donderdag op vrijdag schijnen de decibellen op hol te slaan en van het rijtje horeca zijn de Ski-Hut en Get Back de grootster herriemakers. De andere (zoals Coco Nuts en ’t Fust) hebben iets geïsoleerd en over het café 'Wij zijn Cornelis' wordt door de pandinvesteerder en andere belanghebbers alleen maar lof gezongen.

Raiffeisen Immobiliën deed woensdag een poging om politiek en pers nu eens te laten horen hoe de decibellen huis kunnen houden in hun tot studentenhuis omgebouwde kantorengebouw. Er worden al weken lang vierentwintig uur per dag metingen verricht en men kan inderdaad bezwaarlijk zeggen dat het op het hoogtijnachten jofel slapen is aan de kant van de horeca. De kinderen dreunen hun bed uit. Maar dat is slechts één kant van de medaille.

Klein kamertje

Het bed van de éénkamerstudent zit bijna tegen het plafond aan. De kamertjes zijn klein en de Nederlandse studenten betalen er 575 euro per maand voor. Maar de meesten komen uit het buitenland en dan zit studie en wonen in één afgesproken prijs. Volgens Ellen Verkoelen van 50Plus: 40.000 euro per jaar. Ze studeren ook allemaal hetzelfde, een soort Grieks model van de Ontwikkelde Mens. In één huis wonen hoort daarom bij die opleiding: het is community-building. Na één jaar zijn ze ook allemaal weer vertrokken. Dan komen er 218 nieuwe.

Raiffeisen Immobiliën zou als pandinvesteerder graag zien dat er een compromis komt tussen de woonwensen van de studenten en de horeca. De samenkomst was een soort noodkreet. Maar de Duitse woordvoerder zei er wel dat hij het algemene argument ‘de horeca was er al en heeft de oudste rechten’ niet billijk vond. Vond Kitty Yang, de managing-director van de Erasmus Universiteit College, trouwens ook niet. 

Raiffeisen Immobiliën is bereid het gebouw aan de Stadhuispleinkant maximaal te isoleren en ook kosten te maken om de ventilatie in de kabouterwoninkjes zo te organiseren dat er geen raam meer open hoeft. Maar als tegenprestatie zou de horeca dan wel het geluid op het level van het café 'Wij zijn Cornelis'moeten brengen. Zo ongeveer zou de deal moeten zijn.

Kosten? Daar zit Raiffeisen Immobiliën toch een beetje met de gebakken peren, want de horeca op het uitgaansplein van Rotterdam heeft nooit last gehad van bewoners. Als de decibellen het wetboek uitvlogen werd er nooit gehandhaafd.

Alle herrie is pakweg veertig jaar gedoogd en nu ineens moet de dop op de toeter. Sommige horecazaken hebben gewoon geen trek om daarvoor de knip te trekken en zouden het ook onfatsoenlijk vinden wanneer het stadhuis nu ineens hun vijand werd.

Heiligdom

Er loopt trouwens al een rechtszaak tussen de studentenpandeigenaar en de horeca. Vooruitlopend op de uitspraak, die wettelijk wel eens in het voordeel van de pandjesbaas zou kunnen uitvallen (er bestaan namelijk bindende decibellengrafieken), roept Raiffeisen Immobiliën min of meer nu op tot een redelijke burenschikking.

Maar misschien is het toch handigst wanneer de investeerder spontaan wat ducaten bijeen verzameld en de isolatie-ingreep voor de horeca sponsort, want het heeft er alle schijn van dat de Duitse leiding van Raiffeisen Immobiliën zich bij de aanschaf van het pand te weinig heeft gerealiseerd dat het Stadhuisplein voor de Rotterdammers een heiligdom is. Daar wil men feesten. En daar zijn ze geen slapers gewend.