Er zijn van die momenten, dat je door de grond kunt zakken van schaamte. Een eigen goal of een verkeerde terugspeelbal. Geen portemonnee bij je voor een lange rij wachtenden of een onverwacht geluid uit je darmen net als het stil is. Zoiets maakte mijn lieve vrouw Nel ook mee.

Tirol

In 2012 zijn we op vakantie gegaan naar Tirol. Het mooie en zo bekende berggebied in Oostenrijk.

Toen we een keer in een kroeg bij het hotel zaten kwam een bandje binnen dat het beeld compleet maakte. Nel een groen wijntje, ik een pul bier en braadworsten op tafel. De live Tiroler muziek gaf een extra dimensie; het leek wel een vakantiereclame. Toen er een korte pauze kwam, vroeg ik aan Nel of ze met haar telefoon de muziek wilde opnemen voor het nageslacht. Ze deed het enthousiast.

Inhuldiging

Toen op 30 April 2013 onze koning werd ingehuldigd waren Nel en ik genodigden in de Nieuwe Kerk te Amsterdam.* Mijn rol in het geheel was uiterst bescheiden. Als één van de 225 leden van de Staten Generaal moest ik de eed of de belofte afleggen; we hoefden niet te repeteren. Je naam werd op alfabetische volgorde afgeroepen en je deed daarna je plicht. Het was eigenlijk het saaiste onderdeel van de hele ceremonie.

Spectaculair was de binnenkomst van de vele genodigden** en uiteraard de kroning zelf.

Toen ik aan de beurt was, legde ik de eed af en ging zitten. Ik hoorde ergens een telefoontje afgaan, ondanks het dringende verzoek vooraf om die uit te zetten. De beëdigingen gingen ondertussen door, maar het telefoontje met muziektoon bleef zeker nog een paar minuten afgaan.

Wat is er gebeurd?

Toen ik de eed moest afleggen activeerde Nel haar telefoon en filmde de gebeurtenis. Ze wilde op afsluiten drukken, maar drukte op “vorige“ (of zoiets) zodat ze tot haar grote schrik de filmopname uit Tirol aanzette met de bijbehorende jodelmuziek. Door de kerk schalde een Jodelband en mijn arme Nel wist in haar paniek niet hoe ze haar gsm moest uitzetten. Teneinde raad holde ze richting uitgang (begeleid door muziek) om zoals ze zei: “Mijn telefoon maar op de Dam te smijten.” Bij de uitgang stond een rustige jonge gastvrouw, die Nel’s telefoon pakte en hem direct kon uitzetten. Daarna moest ze weer terug naar haar plaats onder het blik van een hele tribune genodigden. “De langste 50 meter van mijn leven”, was haar later conclusie.  

Resume

Bij het diner had Nel me al op de hoogte gebracht van haar capriolen in de kerk. Ik moest er natuurlijk daverend om lachen.

Grappig is dat ik een jaar later bij de derde dinsdag in September twee aanwezigen over het voorval hoorde praten. Ze vonden het ook erg leuk,  maar hadden wel medelijden met Nel. Ik heb niet enthousiast gezegd: “Dat was mijn vrouw.”

Tegen Nel heb ik destijds wel gezegd. ”Je kan het niet terugdraaien, maar wat een geweldig en niet te overtreffen verhaal heb jij voor feestjes en verjaardagen.”

* In de grondwet staat dat de inhuldiging van een nieuwe vorst in de Nieuw Kerk in Amsterdam moet plaatsvinden. Vandaar dat niet Den Haag maar 020 onze hoofdstad is.

** Lijst van vorstelijke en bijzondere missies bij de Nederlandse troonswisseling in 2013 - Wikipedia