Vriend Barack Obama van de week nog gezien? Bij de begrafenis van een burgerrechtenactivist voerde hij het woord. Hij fulmineerde, kotste op de regering Trump. Kan het nog steeds niet hebben dat die zijn in acht jaar veroorzaakte augiasstal zo goed uitmest. De manier waarop hij schreeuwde, deed denken aan een beroemde redenaar uit de vorige eeuw. Of was wat hij zei satire?

Satire, op deze plek is mevrouw Ollongren vaste klant. Ze heeft onze vrijheid van meningsuiting al drastisch ingeperkt. Nu wil ze weer de Eerste Kamer overslaan bij regeringsbesluiten. Dat staat ver van democratie en schurkt aan tegen marxisme. Of zal ook zij wat ze zegt satirisch bedoelen?

Als regeringsfunctionarissen mogen doen en laten wat ze willen, waarom ik dan niet? Voor rotte vis uitmaken, zal ik ze niet. In dit deuglandje ben je dan al snel fascist of onderbuiker. Bijvoorbeeld als je zou zeggen dat mevrouw Kaag zo argeloos is dat ze niet weet of ze elk jaar een paar duizend euro aan ontwikkelingshulp weg smijt, of een paar miljard. Of als je zou beweren dat mevrouw Halsema in plaats van burgemeester beter maar weer de keuken van Krasnapolsky kan schoonmaken, want daar kan ze minder gevaar.

Gelukkig zeg ik dat soort dingen niet, ik kijk wel uit. Hoewel, ik kom er natuurlijk ook mee weg als ik zeg dat het satire is. Dat is de fantastische ontsnappingsroute op momenten dat je iemand tot op het bot beledigt. Satire, geen idee wie het begrip heeft uitgevonden, maar ik zou zeggen: standbeeld voor die man of vrouw.

Satire doet ook weer denken aan Veronica Inside. De hereniging van de drie musketiers Wilfred, René en Johan was deze week trending topic, want dat schijn je zo te moeten zeggen. Ze stonden elkaar naar het leven, wilden nooit meer iets met elkaar te maken hebben, maar gaan nu weer samen verder alsof er nooit iets aan de hand is geweest.

Vanaf 11 september gaan ze weer los. Kwetsen, schofferen, smaden, grieven, krenken, kleineren, afbranden, en verzint u er zelf nog maar wat werkwoorden bij. Maakt niet uit ten koste van wie of wat. Want het valt altijd onder de noemer satire. Overigens, juicht het persbericht: geld heeft bij de beslissing geen enkele rol gespeeld. Gelijk hebben ze, want zes ton pp per seizoen, en weer minimaal voor twee seizoenen, wat is dat nou helemaal voor een beetje satire.