De Kuip ademt al enige tijd louter optimisme. Feyenoord is op stoom en wil dat blijven. Geen fan die eraan twijfelt of de club-van-rood-en-wit het landskampioenschap prolongeert. De KNVB-beker wordt ook een abc’tje. En ach, waarom niet, de Champions League gaan we ook weer een keer winnen.

Ik snap dat wel. Er wordt aanvallend, aantrekkelijk en agressief gevoetbald en met Arne Slot staat er een Ernst Happel 2.0 voor de groep. Wie daar anders over denkt, dient volgens Het Legioen te worden opgehaald door een busje met gesloten ramen en mannen in witte jassen. Anders gezegd, voetbaljaargang 2023-2024 wordt nog succesvoller dan 1969-1970. Dat seizoen, onder leiding van de Oostenrijkse magiër, wordt Feyenoord de eerste Nederlandse club die de Europa Cup I wint. Hoe heerlijk is de wetenschap dat dit nooit meer kan worden ontkend.

In dat gedenkwaardige seizoen start Feyenoord Europees tegen KR Reykjavik. Thuis winnen met 12-2 en uit, ook in Rotterdam, met 4-0. Daarna de dubbele confrontatie met AC Milan, dan nog uitgesproken als Milaan. Als Feyenoorder – ik speel in de hoogste jeugd, Fred Blankemeijer is mijn superstrenge leermeester – heb ik vrij toegang tot alle thuiswedstrijden, dus ook die in de tweede ronde tegen de onverslaanbare Italiaanse Europa Cuphouder, die het seizoen ervoor in de finale met 4-1 spaghetti bolognese heeft gemaakt van Ajax. En de heenwedstrijd met 1-0 van Feyenoord heeft gewonnen. Nestor Combin.

De bijziende verslaggever Theo Koomen had voorafgaand aan de return eerst langs de Brilmij moeten gaan – ‘Een heel goed montuur en warempel niet duur’ – maar is dat vergeten. Het als voorzet bedoelde schot van Wim Jansen ziet hij dan ook óver het doel van Fabio Cudicini zeilen. Pas als zestigduizend man gillend van geluk uit hun dak gaan, krijgt hij in de gaten dat het via de binnenkant van de paal 1-0 geworden is. En dat al na zeven minuten, dat geeft hoop.

Maar dan die tweede, die winnende kopgoal van Wim van Hanegem uit die magistrale voorzet van Coen Moulijn! Het gebeurt vlak voor mijn ogen, acht minuten voor het eindsignaal. Het is de eerste keer in mijn leven dat ik zit te huilen op de tribune. God bestaat en draagt die avond een groen shirt met witte mouwen, witte broek en witte kousen.

Daarna Vorwärts Berlin, uit 1-0 nederlaag, thuis 2-0 winst, Ove Kindvall en Henk Wery. Waarna de halve finale: 0-0 uit bij Legia Warschau en thuis 2-0 via Wim van Hanegem en een knal door de geluidsbarrière van Franz Hasil.

Dan, 6 mei 1970, de thriller in San Siro tegen Celtic. Scheidsrechter Lo Bello staat in de weg waardoor Eddy PG de 1-0 niet kan voorkomen. Gelukkig kopt IJzeren Rinus twee minuten later de 1-1 al binnen. En in de verlenging… ik raak weer geëmotioneerd wanneer ik eraan denk. Lange bal op Ove Kindvall en Herman Kuiphof die voor de tv krankzinnig wordt. Zijn verslagtekst heb ik letterlijk en zonder leestekens in een van mijn dichtbundels opgenomen, want voor mij is dit werkelijk poëzie:

Voordeel

Hands

Hij maakt hands dat moet een penalty zijn

Nee het is een goal

Hij laat doorspelen en natuurlijk zeer terecht

En Kindvall scoort Kindvall scoort

Hij wordt op de schouders nu weggedragen

Een geweldige handsbal van Gemmill

En natuurlijk zou het een strafschop zijn geweest

Maar groot gelijk

Het zijn en blijven heerlijke herinneringen. En het is begrijpelijk dat dat gevoel van onoverwinnelijkheid na een dikke halve eeuw weer helemaal leeft in de stad, en zeker na het geweldige vorige seizoen. Er is evenwel een groot verschil met toen. En dat draagt de naam Ove Kindvall. De Zweed maakt in het Europese seizoen in de eerste wedstrijd tegen de IJslandse kampioen na drie minuten de eerste goal. En drie minuten voor tijd in de finale tegen Celtic de winnende die de Europa Cup oplevert. Maar het huidige Feyenoord heeft geen Kindvall. En ook geen Israel, Laseroms, Jansen, Van Hanegem en Moulijn. De selectie van Slot bestaat uit zeventjes en een enkele acht, die van Happel destijds had enkele negens en tienen. Ouwelullenpraat? Onzin dat vroeger alles beter was? U mag zeggen wat u wilt. Als ik dat dan ook maar mag. U weet zeker dat Feyenoord weer een geweldig seizoen gaat beleven? Ik gun het u van harte, maar voorspel dat ze buiten alle prijzen vallen. Mei volgend jaar spreken we elkaar weer. Ik hoop dat ik dan door het stof moet en u gelijk moet geven. Maar heb er een hard hoofd in.