Onvoorstelbaar maar waar, maar in een schat- en schatrijk land als Nederland hebben we woningnood. Bovendien een van de grootste sinds de Tweede Wereldoorlog. Een hele generatie vrijgezellen moet blijven inwonen bij ouders en familie omdat de liberalen, die vooral, bij hun volle verstand de volkshuisvesting ten grave hebben gedragen.

Ik hoor een Rotterdamse raadslid van VVD-huize vorig jaar nog zeggen: dan moeten ze maar allemaal gaan samenwonen.

Met andere woorden: kinderen, gooi je duur verdiende centjes in één pot en huur of koop het huis dat de VVD voor je heeft uitgekozen. Dan maar geen vakantie, auto, kindje of lidmaatschap van de tennisclub.

De politieman, de verpleegster, de onderwijzer, kortom de starter en gewone man, ze zijn één voor één ten prooi gevallen aan de VVD, D66 en het CDA die in de voorbije tijd schaamteloos de ik-samenleving hebben gecreëerd zonder de mensen een dak boven hun hoofd te schenken, dus geen eigen nest, geen eigen veilige stekkie. Het was allemaal bijzaak.

Mijn eigen kinderen behoren tot de pechvogelgeneratie, dus ik ken de pijn. 

Het neoliberale denken en graaien gaat intussen onverminderd door. Als ik de Rotterdamse Woonvisie lees wordt het er allemaal niet beter op. Het woord volkshuisvesting is nog steeds een vies woord. Er wordt alleen maar gehoor gegeven aan de wensen van de projectontwikkelaars en grote investeerders. Het besef van de realiteit van alledag is volkomen zoek bij deze D66-wethouder.

Dat de eerste veiligheid voor mensen hun eigen thuis is, dat gaat als besef volkomen aan dit stadsbestuur voorbij.

Leefbaar, VVD, D66 en Denk geven hun geld liever uit aan het achteraf bestrijden van de criminaliteit, dus aan de onveiligheid die ontstaat als mensen geen veilig thuis hebben. Dit stadsbestuur zet in op het opruimen van de troep op straat dat veroorzaakt wordt door mensen die geen fatsoenlijk onderkomen hebben. Dit stadsbestuur verhoogt liever de grondprijzen met 150% om daarmee vooral te voorkomen dat er betaalbaar gebouwd wordt.

Kortom, het is de wereld op z’n kop.

En ondertussen sloopte men landelijk ook nog de 800 bejaardentehuizen onder het betwistbare motto dat ouderen, eenzaam of niet, zo graag in hun eigen omgeving willen blijven. In werkelijkheid lieten ze onze veteranen aan hun lot over en de hoge kosten die we nu aan hun zorg betalen is daardoor ontstaan. Mag ik balen? Want ik erger me. De ouderen die ons land rijk hebben gemaakt worden als uitschot behandeld en moeten als ratten in de val in hun veel te grote huizen blijven wonen omdat het oude, vertrouwde, veilige, betaalbare en gezellige bejaardenhuis ontbreekt.