Rotterdamse helden deel 3. 

Weleens bezopen rond een lantaarnpaal gehangen? Geloof me, ik heb wat routes gelopen. De ANWB zou jaloers zijn.

Maar wat als de lantaarnpaal zelf bezopen is? En dat al iets van veertig jaar. Toen Rotterdamse kunst nog kloten had. Met dank aan het Havenbedrijf en aan een Citroen, van Drunen en een Kraat. 

Kunst en vaarwerk heette het kunstenaarscollectief. Collectief. Kijk toen was kunst nog van de arbeider.

Maar die gasten dachten: hè er zit geld in de haven en de haven moest in de jaren tachtig terug de stad in. Appeltje eitje voor de gasten van kunst en vaarwerk. Rotterdamse helden. Brutaal grote bek en achteraf nu kunstenaars waar we trots op kunnen zijn. 

Fuck die opblaaskunst van Jeff Koons. Misschien wel de grootste kunstenaar van deze tijd. Maar hè wij hebben Kraat met een bezopen lantaarnpaal. Op de hoek Van Oldenbarneveltstraat en de Karel Doorman. Schuin tegenover Capri. Dus even omhoog kijken van je ijsje.

Maar die gasten hebben zoveel gedaan. Een olietank omgetoverd tot een hoedendoos in de Botlek. Zuidplein leuk gemaakt met een Vrije Volk-krant op een pilaar. Een BMW door een parkeergarage bij het Weena. Ach, ze hebben zoveel gedaan.

Maar die gekke Van Drunen, Citroen en Kraat waren hun tijd ver vooruit. Ze hadden en hebben nog steeds een grote bek. Daarom denkt iedereen dat het niet zoveel was.

Het was en is een houding die ze nog zelf niet afgeleerd zijn. Nog steeds een grote bek aan de bar. Gegund. 

Absoluut. Alleen het zijn kunstenaars die niet alleen Rotterdam in de donkere jaren tachtig op de kaart hebben gezet maar ze waren of zijn ook van een ongekende kwaliteit. Buitenaards.

Kom daar nog maar eens om in deze woke tijd.