Bij tante Eus

30 May 2022, 11:14 uur
Columns
mainImage

Het is een woelige week, een onrustige week zelfs, met bijeenkomsten waar een mens diep van moet nadenken en zuchten. Zware gesprekken over de dekolonisatie en ook nog eens de presentatie van het boek over de Bersiap - per week wordt alles meer omstreden, lijkt het. Maar er is ook iets anders.

De Indische cultuur blijft gewoon bestaan.

Op zaterdag kwam er post van de Tong Tong Fair met - hoera - de bevestiging dat het inderdaad doorgaan begin september. Ik heb de dagen al aangestreept in mijn agenda. En op zondag was ik met Wouter Muller te gast bij Tante Eus, dat was in het Werftheater in Utrecht, wat een evenement was tussen voorstelling en talkshow in.

Ik ging erheen en dacht: ik laat me gewoon leiden door wat er komt.

Zo belandde ik in een kelder aan de Utrechtse Oudegracht, maar een grote langwerpige kelder, met stoeltjes en een podium en al waren we ondergronds,  benauwd kreeg ik het geen moment, zelfs niet toen ik vooraan moest gaan zitten.

Van mezelf ben ik wat alert, ik wil altijd weten waar de uitgang is en in hoeveel stappen ik daar kom en hoe dan verder. Een keer was ik in Zeeland en moest met een pont meevaren, toen stopte ik de huissleutel in mijn schoen, want ik dacht: als de pont zinkt, kan ik nog mijn huis in. Dus u begrijpt, op mijn gemak ben ik niet snel.

Maar hier wel.

Kokkie Jeffrey kookte op het toneel. Tante Eus zong liedjes met melancholie, er was post, iedereen begreep het verschil tussen Indisch en Indonesisch en wij mensen in de zaal werden gezellig aangesproken met 'lui'.

Het was gewoon, het was gezellig, het stond mijlen ver weg van alle zware debatten over dekolonisatie. Hier wist iedereen: Indië is zoveel meer dan dat.

En toen werd ik bij Tante Eus geroepen. Iedereen zei “u” en ik vanzelf ook. Het gesprek begon met de vraag die altijd klinkt: hoe het toch kan, dat ik als Hollands meisje, zo met het Indische verleden bezig ben? De conclusie is ook altijd dezelfde: een vorig leven. Wouter Muller zong, Tante Eus weer, wij ook allemaal meezingen.

Laat in de middag was het afgelopen, na de zomer is Tante Eus er weer met andere gasten en haar vaste kokkie Jeffrey, zei ze.

Pas na thuiskomst, begreep ik hoe bijzonder die middag was geweest, een middag waar het oude Indië bestaansrecht bezat, op een vanzelfsprekende manier.