Boksen in Indië, dat stond boven het artikel geschreven door L.D. Wie? L.D. is Lilian Ducelle (1919-2013). En zij had er kijk op.

Het artikel vond ik in een oude Moesson ('onafhankelijk tijdschrift') uit 1979. Dus oud, misschien niet. Ik heb een koffer vol jaargangen, heerlijk om door te bladeren. Vooral de persoonlijke verhalen zijn waardevol, want ze zitten bomvol verhalen uit de eerste hand, meegenomen uit Indië. Ik blader graag. Iets in handen houden vind ik fijn. Zo kwam ik dus bij het artikel terecht.

Bestond er maar een groot boek over boksen in het Indische, er valt genoeg over te vertellen: grote namen, indrukwekkende locaties, verschillende bonden en dan al die wedstrijden nog.

Lilian Ducelle schrijft: 'Ik groeide op met namen als Jack Dempsey, Gene Tunney, Max Baer, Primo Carera en met het begrip dat ieder mens een 'vechter' moet zijn, eerlijk, vastberaden, niet lafhartig. En hoe goed, goed boksen is. Gelijke tegenstanders die getraind zijn op incasseren en aanvallen, dat er strenge regels waren die alleen fair play toelieten.'

Eigenlijk gaat dit over L.D. zelf en zo heb ik haar ook ervaren, de keren dat ik haar ontmoette. Vastberaden. Fair. En ook wat intimiderend.

Ze noemt namen van boksers, helaas niet altijd met initialen of jaartallen, dat krijg je als iemand over het vanzelfsprekende schrijft:

Helsloot en Fighting Mieck

Wim Vol

Bostelaar (van de Marine

uit Malang de gebroeders Marcks (of Marxks)

Oliveiro

Yong Firpo

Pierre Lazar (zijn broer was lichtgewicht)

Karel Tjio (uit Soerabaja, later kampioen bantamgewicht Oost-Java)

En: Arthur Brebde, destijds scheidsrechter. Dat lijkt me nu een man die een groot archief moet hebben gehad. Er staan enkele foto's bij van Brebde in actie, geweldig, maar klein en donker.

Hij werd in 1935 secretaris-penningmeester van de Soerabajasche Boksbond, met als voorzitter Hartmann van het makelaarskantoor Dunlop en Kolff. Na de oorlog werd deze bond weer opgericht. L.D.: 'Na de souvereiniteitsoverdracht vertrokken de Mariniers en de K.L.-ers en met hen dus vele boksers. Goede wedstrijden konden toen niet meer worden georganiseerd.'

Van een Indisch boksleven in Nederland weet ik niets. Dat was er misschien wel, de Indorock bloeide tenslotte ook.

In meer grote en kleinere stukken kom ik de naam Fighting Mieck tegen

Boxrec vertelt iets meer over hem:  debuteerde in 1929, geboren in Bandoeng, geboortenaam Friedrich Hugo Mieck von Gerrresheim und Wahlstätt.  Een prachtige naam, die hem in de oorlog moeilijkheden opleverde. Maar daar ben ik nog niet.

Moesson (1985) noemt de wedstrijd Fighting Mieck-Han Helsloot een boksklassieker. Dus ik op zoek. In Boxrec.com zag ik zes wedstrijden genoemd: 1 Februari 1947 in het Varia-Park Jakarta 2 Juli 1941, Tiong Hwa-terrein, Surabaya 3 Februari 1940 Bandung 4 Februari 1941 Prinsenpark, Jakarta  5 Mei 1938 Jaarmarktterrein, Surabaya 6 Oktober 1937 Jaarmarktterrein, Surabaya

Ja, wat is dan de klassieker?

Boksen in Indie was groot.

Tennis is toch anders.

Ik vraag me af, wie er nog verhalen heeft gehoord over die wedstrijden. Duizenden mensen, wat een evenementen, daar moet over verteld zijn. Maar wat?

https://wwwindischeschrijfschool.nl