De klas van meester Ahmed Aboutaleb, die in een strak gesloten formatie waarin de grootste politieke partij van Rotterdam buitenspel stond vier jaar lang het beleid heeft bepaald, heeft inmiddels de uitslag van haar eindexamen te horen gekregen. Het is helaas een onvoldoende. De klas stelde zich in de zomer van 2018 met veel tamtam vijftien targets ten doel maar daarvan is slechts 47% gehaald. Een 4,7 als eindcijfer dus. Het vorige college met Leefbaar Rotterdam haalde een keurige 7. Nu u, dan ik weer.

De cijfers zijn terug te lezen in de rapportage ‘Tijd voor targets’ van de onafhankelijke Rotterdamse Rekenkamer. Als we ze dus in historisch perceptief zetten dan heeft alleen het college 2010-2014 van PvdA-CDA-VVD en D66 het nog slechter gedaan.

Het huidige stadsbestuur heeft om te beginnen weinig oog en oor gehad voor de oudere Rotterdammers. Het schafte rücksichtslos de tegemoetkoming meerkosten zorg voor chronisch zieken en gehandicapten af: 12 miljoen euro. Zorgrestaurants in ouderencomplexen werden de nek omgedraaid. Hun huismeesters zijn weggesaneerd en de thuiszorgvouchers wegbezuinigd.

Rotterdam Ouder en Wijzer, was het credo van de klas van Ahmed. Niks Ouder & Wijzer. Maar Kouder & Eenzamer. De Rekenkamer heeft moeten constateren dat slechts 1 van de 81 acties vanuit dit college heeft bijgedragen aan het welzijn van ouderen. Geen wonder dat CDA-zorgwethouder De Langen nog voor het eindexamen pijlsnel de benen heeft genomen.

De klas van Ahmed heeft de stad bestuurd met een recordaantal wethouders: 10. En dan nog gaat het mis. Niet alleen in de zorg, maar ook in het verkeer. Nog nooit heeft de stad zó potdicht gestaan. Wethouder Bokhove heeft met haar éénbaansexperiment chaos veroorzaakt. Andere wethouders lieten op tal van dossiers de participatie mislukken. Wethouder Bonte heeft maling gehad aan de bewoners van Pernis, Rozenburg en Hoogvliet. Wethouder Vermeij was ziende blind en horende doof voor de input vanuit gebiedscommissies over het gebiedscommissiemodel waar zowel de Rotterdammers als de gebiedscommissieleden net aan gewend waren.

Rotterdammers hebben zich veel minder gehoord gevoeld dan ooit tevoren. En ik weet wel waardoor dat komt. De burgerjury’s zijn afgeschaft. WOB-verzoeken werden veel te laat beantwoord en de gemeente heeft een veel te hoge digitale muur opgetrokken van waarachter ze ongezien met de stad communiceert. Maar wat betekent dit in hemelsnaam voor de 100.000 Rotterdammers die laaggeletterd zijn? Het is een schrikbeeld.

Zo kan het ook niet langer. Daarom wil Leefbaar een deel van de gemeentelijke dienstverlening terug in onze wijken. Met laagdrempelige advieswinkels waar de mensen in en uit kunnen lopen en waar geen vraag te gek is. Breng die menselijke maat terug. Niet alleen met woorden, maar graag ook met concrete daden.