CORONADAGBOEK (2) - dinsdag 17 maart 2020

Maandagavond 19.00uur, de persconferentie van onze Minister-President wordt tegelijkertijd uitgezonden op NPO1, RTL 4 en SBS 6.  Ruim 7,5 miljoen Nederlanders zijn aan de buis gekluisterd! Kijkcijfers waar de in oorlog zijnde talkshows alleen maar van kunnen dromen.

Een koninklijke speech van onze Minister-President volgt, een uitgebalanceerde toespraak met een voor mij zeer duidelijke boodschap.

Onze regering heeft besloten om het Coronavirus niet tegen te gaan houden. Het heeft volgens het kabinet ook totaal geen zin om te proberen het virus buiten onze grenzen te houden want dat is water naar de zee dragen. Dat begrijp ik wel want het virus verdwijnt er niet mee van de aardbodem. Op het moment dat het publieke leven weer aanvangt slaat het virus natuurlijk ook weer direct toe.

Daarom kiest ons kabinet voor een beheerste verspreiding van het Coronavirus onder de bevolking. Daarmee accepteert Nederland dat het virus zich in onze samenleving gaat nestelen. Door het Coronavirus beheerst in Nederland toe te laten hoopt het kabinet dat we een natuurlijke immuniteit tegen het virus zullen opbouwen. En die geleidelijk aan opgebouwende groepsimmuniteit (Herd immunity in mooi Engels) moet als een muur, als een schild rond de kwetsbare mensen in onze samenleving geplaatst worden.

In al haar eenvoud natuurlijk een geweldig plan maar wat onze Minister-President verzaakt in zijn indrukwekkende speech erbij  te vertellen is wat de consequenties zijn van dit plan. Om die groepsimmuniteit te ontwikkelen zullen er heel veel mensen ziek moeten worden. Minstens de helft van de bevolking zal het virus moeten krijgen om die antistoffen te gaan aanmaken en om daarmee die groepsimmuniteit te kunnen opbouwen. En dat betekent dat er ook velen onder ons zullen bezwijken alvorens dat die groepsimmuniteit van minstens 60% gerealiseerd is.

Mag ik als oudere er vraagtekens bij zetten?

Mag ik als oudere en als vertegenwoordiger van een ouderenpartij daar mijn vraagtekens bij zetten? Ouderen horen samen met chronisch zieke mensen tot de meest kwetsbare groepen van onze samenleving.

En daar zit dus ook mijn enorme bezwaar tegen dit door het kabinet gekozen scenario. Om een virus als Corona beheerst te laten verspreiden in onze samenleving moeten mijns inziens eerst heel goed de randvoorwaarden verplicht worden. En daar hoor ik de minister-president in zijn mooie toespraak gisterenavond niets over zeggen, erger daar is hij zelfs oorverdovend stil over!

Er wordt door de regering ingezet op de eigen verantwoordelijkheid van de mensen. Maar is dat een verantwoord uitgangspunt? Mensen zijn kuddedieren en volgen de leider. Kijk maar naar ons hamstergedrag. Ondanks dat ik mij volledig besef dat hamsteren helemaal niet nodig is moet ik mijzelf bedwingen in de winkel om er ook niet aan toe te geven.

En wat te denken van al die rijen dikke mensenmassa’s die nog die laatste joint wilde kopen voordat de koffieshops dichtgingen. En afgelopen zaterdag puilden de kroegen nog uit met mensen terwijl toen het drama welke zich aan het voltrekken is al in volle omvang zeer goed zichtbaar was. Gisteren was een zonovergoten eerste voorjaarsdag en al die ouders die onverwacht thuis moesten blijven omdat de scholen dicht waren gingen met horden tegelijk de speeltuinen en de kinderboerderijen van Nederland in.

Wat mag wel, wat mag niet?

Mensen zitten te wachten op heel duidelijke regels. Op wat wel mag en wat niet mag. Mijns inziens had het kabinet een totale lockdown van 3 weken moeten afkondigen. Die is nodig om onze samenleving compleet te resetten. Die is nodig om de balans aan aantal coronazieken op te maken. Die is nodig om tot een doordacht plan van beheerst verspreiden te komen! Die is nodig om onze ouderen en chronisch zieken op te gaan vangen.

CORONADAGBOEK (1) - zondag 15 maart 2020

Vandaag start de eerste werkdag in vrijwillige isolatie voor vele Nederlanders. 

Ook ik ga thuiswerken en mij proberen zoveel mogelijk te onthouden van sociale contacten. Lang geen makkelijke opgave want mijn mindset is er eigenlijk nog lang niet klaar voor. Maar net als bij vele anderen is dit weekend ook bij mij het kwartje gevallen. Niets doen is geen optie!

Ook Nederland is ondanks haar superieure Westerse luxe en haar onovertroffen zorgsysteem getroffen door het Coronavirus. En dat het geen sinecure is besefte ik mij toen ik op de Social Media het filmpje van een Italiaanse krant zag die tien bladzijden lang een opsomming gaf van de mensen die aan het Coronavirus ten onder waren gegaan.

Terwijl ik dit tot mij door liet dringen kreeg ik mijn zoon van 28 jaar aan de telefoon. Hij had net een uur gebeld met zijn vriend in Noorwegen waar hij eigenlijk over twee weken naartoe zou afreizen. Die reis gaat natuurlijk niet door, maar het gesprek ging hoofdzakelijk over het uitwisselen van kennis en informatie over het Coronavirus. Want wat ik mij nog niet besefte, mijn zoon is duidelijk al dagen aan het studeren op wat er gaande is in de wereld.

Het bellen van zijn 62-jarige moeder had duidelijk een ander karakter dan het gebruikelijke sociale contact welke wij met grote regelmaat hebben. In de ogen van mijn zoon hoor ik namelijk duidelijk tot een van de risicogroepen. Vanaf de 30 jaar neemt het risico behoorlijk toe om het Coronavirus te krijgen en ook de kans daar niet zo makkelijk vanaf te komen wordt met de leeftijdstoename ook steeds groter.

Verplichte isolatie alle inwoners

Daarnaast ben ik als voormalig borstkankerpatiënt nog eens extra kwetsbaar. En dat mijn gezondheid sindsdien veel meer fragiel is ziet mijn zoon natuurlijk ook. Dus belde hij mij om er bij mij op aan te dringen dat ik mij vrijwillig moest gaan isoleren. En hij zette grote druk op mij om mijn mogelijkheden als raadslid aan te wenden om ook de Rotterdamse bestuur en overheid te laten doordringen dat we eigenlijk nu al tot een verplichte isolatie van onze inwoners zouden moeten overgaan.

Onderwijl dat wij aan het bellen waren stuurde mijn zoon mij alle artikelen en documenten die hij de afgelopen dagen tot zich had genomen. Het kostte mij een paar uur lezen om alle materiaal goed tot mij te nemen maar toen was het mij ook wel glashelder. Niets doen betekent dat ook wij in Nederland binnen afzienbare tijd in dezelfde Italiaanse praktijken zullen belanden.

Dus heb ik dit weekend besloten dat mijn toch nog best volle vergaderagenda niet middels fysieke contacten door kan gaan. In deze ICT-tijd kunnen we ook makkelijk via skype en conference-calls elkaar ontmoeten. Verder heb ik als raadslid mijn burgemeester (en voorzitter) mijn zorgen via de WhatsApp kenbaar gemaakt.

Ronduit asociaal

Wat was ik dan ook blij dat het kabinet gistermiddag besloten heeft om kinderen niet meer naar school te laten gaan en om de horeca te sluiten. Vooral over dat laatste ben ik heel gelukkig. Wat een ronduit asociaal gedrag hebben al die mensen die dit weekend in groten getale zijn uitgegaan vertoond. Ik woon in het hartje van Rotterdam en onder mijn flat bevindt zich een kroeg. Ik heb het gewoonweg niet kunnen bevatten dat zaterdagavond de kroeg met mensen uitpuilde en de mensen gewoon hebben lopen feesten. Waar is dan je verantwoordelijkheidsgevoel voor niet alleen jezelf maar vooral ook voor je omgeving?

Het maakt mij duidelijk dat het nemen van eigen verantwoordelijkheid geen makkelijke zaak is. Daarom kijk ik uit naar de persconferentie van onze minister-president van vanavond 19.00 uur op alle zenders. Zou het ook bij het kabinet zijn doorgedrongen dat ze toch meer doortastend in zullen moeten zetten?

Als we deze Coronacrisis willen tackelen zullen er echt drastische maatregelen genomen moeten worden!