Het liberaliseren van sociale huurwoningen is een van de manieren, waarmee Rotterdamse woningcorporaties het aantal betaalbare woningen de komende vier jaar met 1800 zullen laten afnemen.
Voor de corporaties is het financieel zeer aantrekkelijk.

Werkt simpel. Als een woning met een huur onder de 720 euro vrijkomt, kan er worden geliberaliseerd. Oftewel: de huur kan worden opgetrokken tot 1000 euro. Of ruim daarboven. De - huidige overspannen - markt maakt het mogelijk.
Kassa voor de corporatie, die het liberaliseren rechtvaardigt met het argument dat de meer draagkrachtige Rotterdammers ook welkom moeten zijn in wijken, waar minima wonen. Gentrificatie noemt men dat. Alom toegejuicht door een ruime meerderheid in de Rotterdamse gemeenteraad. Meer rijken in een arme wijk betekent dat de kruidenier op de hoek van de straat meer klanten krijgt met een goed gevulde portemonnee. Alleen maar gunstig toch...

Hoewel?
Een sociale huurwoning mag je huren als je minder dan 38.000 euro per jaar verdient. Is een woning geliberaliseerd - en de huur ervan verhoogd naar bijvoorbeeld 1200 euro - dan pas mag er een nieuwe bewoner met een inkomen van boven de 38 mille in. Deze krijgt dus woonlasten op jaarbasis die circa 6000 euro hoger zijn dan de vorige huurder. (Omgerekend in brutoloon zo’n 9000 euro).

Of bovengenoemde kruidenier er door de komst van die nieuwe bewoner iets wijzer van wordt, is nog maar de vraag. Als de nieuwe buurtgenoot een jaarsalaris van ‘slechts’ (38+9=) 47 mille heeft, dan houdt hij evenveel over als de vertrokken huurder, die 38 mille verdiende.

Moraal
Het is onzeker of liberaliseren leidt tot meer geld in een wijk. Zeker is daarentegen wel dat er meer geld binnenkomt bij al die liberaliserende woningcorporaties.

PS Hetzelfde verhaal zou je kunnen bedenken over het nut van het door een woningcorporatie laten bouwen van huurwoningen van 1579 euro in het Oude Noorden.