Cultuur is voor Leefbaar Rotterdam voor ieder wat wils. Voor de een is dat in De Doelen een klassiek concert van het Rotterdam Philharmonisch. Voor de ander is dat de Diva tentoonstelling in de Kunsthal. Cultuur is heel breed en gaat verder dan alleen het cultuurplan van wethouder Kasmi.

Willems kantine, het programma op Rijnmond uit 2006, hoort ook bij de Rotterdamse cultuur. Voor iedereen die het niet kent, kijk het terug op youtube! U weet wel cowboy Jos en huisbaas Bob. Cowboy Jos vroeg om 5 euro en werd afgesnauwd door huisbaas Bob met "5 euro’s??? op je muil, gauw!"

Leefbaar Rotterdam is kritisch op het proces dat is doorlopen om tot het cultuurplanadvies te komen. Adviseur Blueyard heeft weliswaar de aanbesteding gewonnen, maar voor bijna 9 ton geen waar voor zijn geld geleverd. Huisbaas Bob had op zijn minst tegen Blueyard gezegd: “Optiefen, gauw!”

Er is veel kritiek aangevoerd op het cultuurplanadvies door de vele betrokken insprekers. Tegenstrijdige belangen, de ontbrekende band van de commissie met haar voorzitter Mei Li Vos met Rotterdam, geen nazorg door de beoordelingscommissie na publicatie van het advies.

Bij Sinfonia, het populaire kamerorkest van Rotterdam bekend van het Maritiem Concert, waren er te veel vraagtekens bij het advies van Blueyard. Die kritiek op het advies werd breed gedragen getuige de vele steunbetuigingen van gerespecteerde musici aan het adres van Sinfonia.

Datzelfde geldt bijvoorbeeld voor Printroom, waar een van de beoordelaars een wel heel bijzondere interesse leek te hebben in de huur van hun pand. Hoezo geen tegenstrijdig belang tussen Printroom en de beoordelaar van Blueyard?

Over al deze bezwaren was de gemeenteraad gestapt toen wij een raadsbreed compromis hebben aanvaard waarin een aantal reparaties op het cultuurplanadvies werden aangebracht.

Iedere partij heeft water bij de wijn gedaan en heel bijzonder: er lag na lang onderhandelen en vele overleggen een compromis, waardoor een groot aantal partijen toch gered wordt in ruil voor een kaasschaaf van 1,46 procent ten laste van de andere partijen die in het cultuurplan waren opgenomen.

Maar toen wilde wethouder Kasmi niet!

En dat was nog niet alles ook het directeurenoverleg van alle bobo’s in de Rotterdamse cultuursector mengde zich in de strijd. Zij luiden - jawel - de noodklok en noemde het compromis “desastreus”.

Van Museum Boijmans kregen we hetzelfde verhaal te horen; zij ontvangen jaarlijks 10,67 miljoen en zouden dus ongeveer 150k terug moeten door dit compromis. Door het vele kaasschaven zou er voor Boijmans nog slechts “een harde korst” overblijven. Een harde korst van 10,5 miljoen wel te verstaan.

Bij veel raadsleden is deze kritiek in het verkeerde keelgat geschoten. Rotterdam trekt 102 miljoen per jaar uit voor de cultuursector, er mag best wat eigen inspanning van de sector zelf worden verwacht. In het coalitieakkoord staat dat ook: “De grotere instellingen moeten in staat zijn om meer op eigen benen te staan, bijvoorbeeld door middel van cofinanciering en fondsenwerving.”

De grote instellingen moeten hieraan gehouden worden en ook de kleinere instellingen moeten hierop in een volgende periode worden aangesproken. Dus meer zelfredzaamheid in de sector, meer commercieel denken. En meer solidariteit met anderen in de sector.

Ik hoor de mensen in de sector al weer denken, “daar heb je die barbaren van Leefbaar Rotterdam weer. Wat weten die er nu van?”

De goede houding van Boijmans was geweest: “Okay dan organiseren we een extra tentoonstelling die veel bezoekers trekt om dit gat te dichten”.

Mag ik dat zeggen? zou Mart Smeets zich nu afvragen, ja dat mag ik als vriend van Boijmans zeggen! Ik was twee weken geleden nog in het prachtige Depot.

In 2010 was met 205.000 bezoekers de grootste klapper van Boijmans de tentoonstelling met werken van Kees van Dongen. Een van de bekendste Rotterdamse schilders geboren aan de Voorhaven in Delfshaven. In 2027 is het 150 jaar geleden dat de beste man werd geboren. Een prachtige reden om uit te pakken met een grote tentoonstelling. Is het Depot te klein dan zal de Kunsthal vast mee willen werken.  

Samenwerken of zoals Kasmi dat met een moeilijk woord noemt “interconnectiviteit”.

Dus geen “moeilijk, moeilijk, beren op de weg”-houding maar een kendoe-houding van de Rotterdamse kunst & cultuur sector. Die houding hoort ook bij de wethouder Cultuur.

Volgens Kasmi mag de gemeenteraad niet het advies van Blueyard corrigeren omdat zonder deugdelijke motivering het risico bestaat dat andere partijen die een negatief advies hebben gekregen met succes bezwaar aantekenen tegen de niet toegekende subsidie.

Gelukkig hebben we op het aller, allerlaatste moment toch een oplossing gevonden waardoor 9 positief beoordeelde partijen toch een plaats krijgen in Kasmi’s cultuurplan. Vier negatief beoordeelde partijen krijgen subsidie uit een ander potje binnen de cultuurbegroting. Zo is er toch nog enige erkenning voor Sinfonia, Printroom, Hiphop in je Smoel en festivalorganisator Metropolis.

Leefbaar Rotterdam is tevreden met die oplossing. Wel vonden wij dat Sinfonia toch in het cultuurplan had moeten worden opgenomen al was het met een symbolische bijdrage van 5 euro per jaar. Die symbolische uitspraak is door bijna de gehele gemeenteraad overgenomen.

Huh, 5 euro? Inderdaad Kasmi, "5 euro’s, op je muil, gauw!"

Deze wethouder heeft “nooit geen geld” en daarom heb ik zelf voor meerjarendekking gezorgd.

De column is geschreven door Geert Koster, raadslid van Leefbaar Rotterdam