Zes lieve raadsmeisjes waren donderdagmorgen helemaal in de voorverrukking om ’s middags met de vertrekkende burgemeester te mogen knuffelen. Een van de zes nam rond koffietijd al een vette voorsprong: Joan Nunnely. Wekelijks vertel ik waar ik vrolijk van word: als vrouwelijke leden van de wokepartij D66 even hun criteria vergeten en mannen spontaan bespringen.

Joan Nunnely deed het ook nog eens vanuit een zinderende opluchting, want ze was buitengewoon trots als plaatsvervangend voorzitter van de gemeenteraadsvergadering de criticasters over de Erasmusbrugmoord op de laatste werkdag van Aboutaleb aan hun tijdslimiet te hebben gehouden. Alsof het iets onbenulligs was om op klaarlichte dag met een kapmes van het leven beroofd te worden. Twee naar waarheden zoekende raadsleden, die doorgaans een tong als een pincet hebben, draaide ze met priemende ogen de bankschroef aan. Afronden nu. Gauw!

Ik heb de regie.

Geweldig hoe Nunnely die wellust uitsprak. En daarna die fluweellieve uitdrukking op haar gezicht onderwijl vlinderend zoekend naar de ogen van haar idool, zo van: dat heb ik toch maar mooi voor u geflikt.

Zag ik bij GroenLinks een high five? Kan ook zijn dat ik me die verbeeldde.

Aboutaleb hield Nunnely geheel in haar waan, want hij had maandag Eva al geritseld om zijn Allahu Akbar bij de NOS te mogen komen inslikken. Ouwe jongens krentenbrood. Alle pijn vroegtijdig de wereld uit. Gezellig heb ik Aboutaleb nooit gevonden, wel slim. Hij had geen zin om zijn dag te laten vergallen door de naweeën van een kapmessenmoord, waarvan ongelukkigerwijs een man met een Marokkaanse achtergrond verdacht wordt. En dus sjeesde hij donderdagmorgen in zijn eigen verklarende stijl belerend en schadevrij door het agendaonderwerp zonder dat iemand begreep of je de moord nu wel of niet terreur mocht noemen en of er nu wel of geen religieus motief aan te grondslag lag.

Bij GroenLinks had één van hun raadsmeisjes er in de nacht van woensdag op donderdag zelfs niet van kunnen slapen en dus ging Judith Bokhove meteen al op de stoel van het OM zitten: geen terreur. En ze wilde ook keihard de definitie hebben vastgesteld. Wat een rare partij is dat toch.

Zes raadsmeisjes vol jubel over hun burgemeester. PvdA, Volt, VVD, GroenLinks en zelfs twee van D66. Alle zes snikkend van heimwee naar een man, die donderdagmorgen nog niet eens weg was. Dik gesteund door veteraan Theo Coskun van de SP, die in een tropenkostuum de lokale luchthaven promootte en de dag ervoor een slijmballencursusje had gevolgd. Maar net als die zes meisjes zei hij geen woord over die 1 miljoen euro waarmee een maand lang een roedel afscheidsfeestjes voor Aboutaleb was gefinancierd. 1 miljoen euro. Een monsterbedrag dat Verkoelen van de Jongere Ouderen Unie van hem niet mogen noemen. Het verziekte bijna zijn dag.

Morgen gaat Coskun trouwens weer gewoon weer snoeihard demonstreren. Vandaag was hij vrij.

Het was een lange dag. In een kroeg op de Oude Binnenweg noemde de uitbater het zelfs een bevrijdingsdag.