Anno 2024 lijkt de lange geschiedenis van strijd voor gelijkheid op een avond die met de roes van de ochtend wordt vergeten. Het afschaffen van de slavernij, algemeen kiesrecht, vrouwenrechten, het niet meer strafbaar stellen van homoseksualiteit. De lijst is lang, maar ook nog lang niet af. We vinden het zo gewoon als de geur van croissantjes als we lopen langs de bakker.

Toch schuilt er meer dan alleen het vergeten in die ochtendroes. Verworven rechten kunnen zo weer worden ontnomen als de onbeschaafde meerderheid daartoe zou beslissen. Althans, als we niet zouden strijden voor het beschermen van minderheden. Democratie is op deze bescherming gestoeld. En dat verzin ik niet, maar Alexis de Tocqueville waarschuwde twee eeuwen terug al voor het risico van de tyrannische meerderheid.

Het is dan ook bijzonder, maar helaas niet verrassend, dat Leefbaar Rotterdam-prominent Ronald Sørensen mij in zijn recente column wegzet als hypocriet. Immers: je uitspreken tegen een kabinet waar racisme salonfähig wordt gemaakt - en voormalig fractievoorzitter van Leefbaar Rotterdam nu bewindspersoon voor wordt - zou haaks staan op het standpunt van mijn partij tegen polarisatie.

Dat deze landelijke coalitiepartijen verschillende minderheidsgroepen wegzetten als tweederangs burgers, doet blijkbaar niet ter zake. Een greep uit de ijskastplannen van Wilders: het ontnemen van het kiesrecht van mensen met een dubbel paspoort, een verbod op islamitische uitingen of de administratieve detentie voordat er een eventuele veroordeling is. Die ideeën liggen nu misschien in de vriezer, maar leven nog steeds.

En dan hebben we het nog niet over de uitspraken van PVV-minister Faber over omvolking. Die term gebruikt ze misschien niet meer, na een waterval aan - terechte - kritiek, maar van haar ideeën hierover neemt ze naar eigen zeggen geen afstand.

Enfin, voorbeelden genoeg. Toch focust de heer Sørensen zich liever op de ‘onbeschoftheid’ van mijn weglopen: de perfecte bliksemafleider, gehuld in een hoop persoonlijke aanvallen.

Een ieder moet zijn mening kunnen uiten en zich vrij voelen dat in de openbaarheid te doen. Ook als die mening fel is, of kritisch. Die vrijheid hoort bij Nederland. Maar laat één ding duidelijk zijn: we hebben niet voor niets wetten die discriminatie verbieden. Die zijn er om de minderheid te beschermen tegen de zondebokpolitiek die partijen als de PVV tegen hen
opsteken. Racisme is namelijk geen mening. Racisme is racisme.

Beschaving lijkt dan ook inderdaad een flinterdun schilletje, om de woorden van de heer Sørensen aan te halen. Bij hem lijkt die schil echter al lang doorgeprikt.

Fatih Elbay is raadslid van D66 Rotterdam en liep demonstratief weg toen de gemeenteraad en het stadsbestuur afscheid namen van Leefbaar-fractievoorzitter Ingrid Coenradie vanwege haar benoeming als staatssecretaris Veiligheid & Justitie.