Het beste wat je kan overkomen, is dat je noodgedwongen je buiten de politiek moet plaatsen zoals ik op medische gronden. Alle verworvenheden als semi raadslid en voorzitter van de plaatselijke SP achter je moet laten. Geen luis meer in de pels van het establishment, geen steken meer onder water aan de marktwerking. Hoewel? Onder water? Als we nu niet ingrijpen met gezond verstand dan is het nu wel heel duidelijk welke beroepsgroep er toe doet. Bankiers? Accountants die je vermogen laten renderen? Of die ene verpleegkundige met een schaars mondkapje aan je bed?

Natuurlijk toffe jongens, we kunnen niet wachten om de planeet nog even verder uit te vreten als het RIVM het sein op veilig zet. Omzet moet er zijn. En er zijn toch maar ‘een stelletje ouwe overtollige losers met overgewicht er aan gegaan’. Scheelt weer volgens Jort Kelder.

Maar terug naar de werkelijkheid. De Euromast.

Weg ermee!

Geachte wethouder Kurvers, ik mag Bas zeggen. Omdat ik de SP niet meer vertegenwoordig kan ik mijn ongezouten mening geven over je project bij de Euromast. Laat ik eerlijk zijn, mijn partij wil geen enkele grasspriet opofferen. Maar ik denk, ach, als het een Karl Marx Allee oplevert, ‘what the fuck’ in goed Duits. Ik wel dus.

Maar laat ‘t het waard zijn. Meneer Kurvers, Bas. Denk groot. Denk over vijftig jaar. Denk niet dat je moment in je leven nog komt. Daar is iedereen achter gekomen die het gemist heeft later in zijn of haar leven. Want dat is namelijk het vreemde in het leven: dat moment mist iedereen op het moment dat het is er is.

Geeft niet Bas. Nu heb je een kans ‘once in a lifetime’. Sloop de Euromast!

Kijk, laten we eerlijk zijn dat hele plan om de Parkkade te bebouwen hangt aan elkaar van compromis en belangen. Verstikt door kleine gedachten, en ‘pennywisegezeik’ van projectontwikkelaars. 

Je bent benaderd door een stelletje middelmatige decorbouwers die het helaas heel duidelijk laten zien bij little C. Little C? Ooit bedacht hoe belachelijk dat al klinkt? Marketing? Little C? Waar is B dan? Big A? En waarom hebben wij die dan niet?

Goed, Bas, je laat één van de gezichtsbepalende delen van de stad middelmatig bebouwen. Maar laten we even Rotterdams denken. Als je dit besluit neemt, bepaal jij en jij alleen dit bepalende deel van Rotterdam. Dat zijn schoenen die zelfs de reus van klein duimpje nauwelijks kan vullen.

Laat mij je helpen.

De Euromast is je probleem. En natuurlijk een Q team en een trits aan zelf benoemde kenners. Dat Q team, maar even op z’n Rotterdams: wie zijn ze nou eigenlijk? Ooit aangesteld om mee te lullen op democratische basis. Maar laten we eerlijk zijn. Leuk tijdverdrijf maar er zit geen Maaskant in.

Het hele plan hangt samen van middelmaat en compromis. Zichtlijnen, ruimte naast de Euromast. Hou toch op. Bas, kijk even goed naar je plan. Goudkleurige kozijnen in je presentatie als ambitieniveau. Asjeblieft, kom op. Denk je dat Maaskant (architect van de Euromast) daar mee bezig was?

Genoeg gelul. Het hele plan gaat fout omdat de Euromast en de oude Maaskant geen recht wordt gedaan. De Euromast moet vrij staan. Aan alle kanten. Dus verplaatst de Euromast. Gezien het revolutionaire bouwproces toen zou het nu geen enkel probleem hoeven zijn. Of je zet hem op de kop bij het filtergebouw of je zet hem op de Kaap bij de Rotterdam. Vrij in alles. Dat was het idee van de Floriade in 1960.

Maar de opoffering van de Euromast op die plek vergt een grote visie voor die plek. Geef in godsnaam architecten als MAD, Big, Koolhaas of UNstudio’s de opdracht daar. Ga de hoogte in. 150 meter? Laat het bepalend zijn voor de komende eeuw. Of: schrijf een internationale wedstrijd uit. De Weissenhofsiedlung in Stuttgart met architecten als JJP Oud, Mies van der Rohe en Le Corbusier staat nog altijd hoog in aanzien.

En dat is, Bas, wat de zelfbenoemde architectuurstad Rotterdam nu heel erg hard nodig heeft. Een grote visie.