Dit stadsbestuur van Rotterdam probeert het museum Boijmans van Beuningen tegen beter weten overeind te houden en tegelijkertijd hanteert het met een big smile de kaasschaaf om maatschappelijke welzijnsorganisaties weg te saneren.

Een opmerkelijk beleid.

Dit stadsbestuur ziet kans om het armoedebudget te halveren en een compleet saneringsplan voor de volkstuinen te verkopen als een visie, om vervolgens in triomf en met gevoel voor humor voor zichzelf te applaudisseren. Ook als het tussen neus en lippen door kiest voor een samenlevingsplan waarin geen plek is voor ouderen en LHBTIQ+.

Tel uit je winst.

In een stad als Rotterdam is één derde van het aantal inwoners 50 jaar of ouder. Dat wordt binnen afzienbare tijd: de helft. Dat betekent stijging van het aantal AOW-uitkeringen, toename in de zorgvraag, meer en meer aangepaste woningen, maar óók de wens naar een fijnmazig en veilig OV en tegelijkertijd hevige paniek in de categorie vrijwilligerswerk en mantelzorg, want wie wil dat in vredesnaam in Nederland nog zijn, vrijwilliger en mantelzorger?

Ja, ik ben blij met het begin van het herstel van de zorgrestaurants. Met dank aan collega Michel van Elck, die er z’n hele ambtsperiode voor heeft moeten knokken. Maar het is een detail. Als die huismeesters in seniorenflats terugkeren, chapeau. Maar voor de rest is het huilen geblazen met dit stadsbestuur. Allemaal losse flodders. Er is geen enkele samenhangende visie ontwikkeld.

De woonvisie 2030 is achterhaald. Ouderenhuisvesting staat niet op de rol. De ouderenhubs zijn zelfs al embryonaal een stille dood gestorven en de vervangende thuisplusflats zijn een druppel op een gloeiende plaat. En ondertussen worden de ouderen die in veel te groot huis wonen verketterd. Trouwens ook in het verkeer.

Dit stadsbestuur maakt onophoudelijk de blits als verkeersagentje. Groot gejuich als er een geluidsaso is beboet. Maar ondertussen is de begaanbaarheid naar het Erasmus MC en het Ikazia-ziekenhuis gehalveerd. En niemand die zich er druk over maakt.

Dit stadsbestuur is er voor de Rotterdammer die hier woont. Niet voor de Rotterdam die hier geboren is en in een buurtgemeente woont.

Formeel is dat helemaal juist. Maar het is niet fair. De bejaarde Rotterdammer, die in Capelle, Ridderkerk of Maassluis woont, wil op zaterdag graag ouderwets naar de markt. Die  wil – zoals dat heet – ook ‘’stadten’’, maar dan niet min of meer verplicht worden om in Kralingen z’n auto te parkeren om vervolgens via de Metro op de Coolsingel uit te komen. Logisch niet, want zo lang het OV onveilig is, raad ik dat die oudere Rotterdammer ook af.

Is er in het centrum van de stad dan wel te parkeren? Ook dat niet. De garages zijn altijd vol en enkele zelfs levensgevaarlijk. Zelfs voor minder validen – met kaart –  is er zaterdag geen parkeerplek meer beschikbaar. Staat dit stadsbestuur daar bij stil? Geen seconde.

Jonge mensen, hè.

Die zien ook geen onveiligheid. Terwijl we juist zouden moeten inzetten op veel meer wijkagenten. Ook op veilige zit- en wandelgebieden. Verder op vaste ontmoetingsplekken en aanspreekpunten en niet te vergeten: op de bestrijding van eenzaamheid.

56 % van de ouderen is eenzaam.

Hallo, wethouder. Doe er wat aan.