Mijn dagen verlopen in toenemende mate verward nu ik maar niks hoor over die mooie inclusieve vlindertuin waarop Wouter Koolmees zit te kneden op weg naar een akkoord over de kernwaarden voor Rotterdam de komende vier jaar. Het is stil. Het lot van de stad is in handen van vier zwijgzame mannen en één vrouw die naar ik aanneem elkaar ook met Pasen gezien zullen hebben.

Het was mooi weer, dus groeven ze gezamenlijk een kuiltje aan het strand van Noordwijk, opzettelijk ver weg van Rotterdam, te midden van anonieme vooral Duitse toeristen en daar zaten ze. Op de vloedlijn, schepjes in de hand, vormpjes ernaast, koud zeewater in hun kruisjes: de fractievoorzitters van D66, Leefbaar, Denk en VVD. Mooi stel. Ik zag ze zitten.

Eén vrouw. Drie mannen. Koolmees was zo vriendelijk geweest om me in te seinen waar, zodat ik op tijd bij Dirk Kuyt een zeezichtkamer kon boeken. Aardige man, die Koolmees. Die zijn er dus ook bij D66. Zelf bleef hij thuis in Capelle.

Ik spiedde met de verrekijker de menigte af en ja hoor: Eureka! Ik had ze ochtendziek snel in beeld. Bij eb al.

Leefbaar met z’n stoere ex-zeeman in een makkelijke voetbalbroek. Torso: zwaar behaard. Kuiten: als ballonnen. Hij had de kuil gegraven. De blonde Amerikaanse filmster van de VVD was er als eerste in gaan zitten. Hij droeg een zwemboxer van KangaROOS. Gestreept design. Veel bekijks. Ik zag hem worstelen met het windscherm, want de dame van de democraten zat er topless. D66 hè. Vrijheid blijheid en terecht. Hou vol. Wel zat Denk er daardoor wat nerveus ongemakkelijk naast in een bedekkend en zelfdrogend Rashguard-badpak met rits aan de voorzijde, maar als je inclusie wilt, moet je niet zeiken.

Zou het wat worden in het kader van onmogelijke duetten?

De eerste klassieke argumenten zeggen nee. Denk is vier jaar aanmatigend gulzig geweest op subsidies. Ik heb de schriftelijke vragen geteld die ten bate van hun stemmers met graaiende vingers zijn uitgetikt. Slimme jongens, want de rechtstaat valt of staat met de handhaving van het beginsel gelijke monniken, gelijke kappen. Maar in 2002 werd het Pim Fortuyn verweten: eigen volk eerst. Dus Leefbaar-oprichter Sørensen is niet voor niks opvallend stil over de formatie. Dit proces vergt gewenning. We zitten in een lokale emotie.   

Verkiezingen. Formeren. En altijd concessies.
Gatverdamme.

Op het vlak van de scheiding tussen Kerk en Staat, veiligheid, de fundamentalistische invloeden op het islamitische onderwijs en preventief fouilleren hebben we de laatste vier jaar geen enkele waardevolle click gemerkt tussen Leefbaar en Denk. Ook niet met de VVD. Ja misschien één: het verkeer. Voor de rest was het huilen geblazen. Nu moet Koolmees ons straks gaan overtuigen dat het simsalabim dikke mik wordt en elke volgende maatschappelijke ontwrichting in harmonie zal worden bestreden: ik ben benieuwd.

Even goed zou een coalitie waarin Leefbaar en VVD samenwerken met Denk een historische doorbraak kunnen zijn en is er met Pasen met blote tenen in het zand aan het strand van Noordwijk geschiedenis geschreven. 

Eén ding snap ik wel. Leefbaar wil als grootste partij terug in het stadsbestuur. Maakt niet uit hoe. En juist omdat het doel de middelen heiligt, is Denk een ideale partner: nieuw, gulzig, tot onderdanigheid bereid. Die nederigheid zou met het CDA, ChristenUnie en 50Plus niet zijn bereikt.

Of Denk in 2026 nog zo gedienstig, gehoorzaam, braaf, gewillig, gedwee, volgzaam en ootmoedig zal zijn, ik denk het niet.