Erfbelasting is een unfaire condoleance van het Rijk. In Nederland staat er een geweldige extra premie op het overlijden van de harde werkers die hun leven lang alle mogelijke belastingen al hebben betaald. We behoren tot de top vijf landen waar successierechten het hoogst zijn. Voor kinderen verdwijnt boven 152.368 euro 20% procent van de erfenis in de staatskas en het wordt zelfs 40% voor pleeg- en kleinkinderen, broers, zussen en ga zo maar door. Dat is een hard gelag.

Wie een hypotheekvrij rijtjeshuis erft moet dus meteen bijlenen om er daadwerkelijk in te kunnen wonen. Kinderen die zelf iets te verkopen hebben komen er misschien mee weg, maar als ze huren jaagt het systeem je op kosten. Kleinkinderen zeker. Afijn, hoe u het wendt of keert dan wel laat uitzoeken, de vrijstellingen zijn mondjesmaat. Alleen Goede doelen met een ANBI status zijn spekkopers. Dus dat is gelukkig wel goed geregeld.

En natuurlijk hebben we als land geld nodig. En als we het bij erfenissen weg kunnen halen, denken we gauw: so what? Maar is dat fair? Ik vind van niet.

In Nederland komen babyboomers langzamerhand allemaal in een gevaarlijke levensfase. De eerste naoorlogse generatie (1945-1948) loopt tegen te tachtig, en de tweede (1949-1954) heeft de zeventig bereikt. Bovendien hebben we er al velen vroeg zien heengaan.

Babyboomers zijn een voor een opgegroeid in een tijd dat elk dubbeltje moest worden omgedraaid en veel moeders een bijbaantje hadden om hun kinderen te laten leren. Babyboomers dateren uit de tijd dat warm water nog bij de waterstoker werd gehaald. Hun vaders hadden weekgelden en hun moeders beheerden de Brabantiabus met gleuven. Eén kwartje voor de verzekering. Eén kwartje per week voor schoenen, twee voor kolen en zo waren er wel tien voorzienigheden waarvoor gespaard moest worden. Ze hadden allemaal een naam en een gleuf. Het schoolfonds niet te vergeten, want er moest wel geleerd worden en later carrière worden gemaakt.

Het is vele harde werkers inderdaad gelukt om de naoorlogse armoede om te buigen naar succes. En dan is het aan het einde van de rit héél zuur als je vlak voor de komst van Magere Hein weet dat in Den Haag de minister van Financiën in z’n handen staat te wrijven.

En nu weet ik wel dat er óók bij leven geschonken kan worden en dat dit dan voor het oog de helft belasting scheelt, maar dat zijn allemaal ingewikkelde trucjes die weer handenvol rentes kosten en over die rentes moeten kinderen ook weer met de fiscus afrekenen. Kort en goed: gedoe. Met als eindstandpunt dat erfbelasting unfair is en blijft. Te meer omdat het in vrijwel alle gevallen de hardwerkenden treft en niet de puissant rijken. Want die hadden de 10-jarenregeling op tijd door en emigreerden met hun vermogen naar landen als Oostenrijk, Italie of Portugal waar erfbelasting geen issue is.

En daar hadden de harde werkers nu net even geen tijd voor.

Ellen Verkoelen is in Rotterdam en Zuid-Holland fractievoorzitter van de Jongere Ouderen Unie, voorheen 50Plus.