Excuses? Niet namens mij!

12 December 2022, 23:24 uur
Columns
mainImage

Onder aanvoering van Democraten 66 is het meest democratische politieke instrument - het referendum - afgeschaft. Jammer, want ik zou heel graag een referendum willen houden over de excuses in verband met het slavernijverleden van sommige voormalige regenten van ons land. Ik vermoed dat de eventuele uitkomst één van de redenen voor de Democraten 66 en andere linkse partijen is geweest om het af te schaffen. Zij bepalen hoe wij ons dienen te gedragen en helemaal niemand anders. Zij voelen zich het ruime en zeer selectieve geweten van onze natie.

Vikingen

Natuurlijk heb ik al veel eerder geschreven over het absurde idee dat een huidige generatie verantwoordelijk is voor het gedrag van vorige generaties. Scandinaviërs zijn trots op hun verleden, want als ik naar hun cafés en barretjes aan de Middellandse zee kijk, overheerst de naam “Viking.” Ik vind het prima. De hedendaagse “Vikingen” zijn wat luidruchtig, kunnen slecht tegen drank, maar gedragen zich verder prima. Er wordt niet gemoord, geroofd en geplunderd; nieuwe slachtoffers zijn er niet.

Katholieken

Eeuwenlang zijn op ons continent andersdenkenden door de Rooms Katholieke kerk vervolgd en vaak op gruwelijke manier omgebracht. Er was zelfs een speciale rechtbank die onschuldige – ketters genaamd - tot de marteldood veroordeelde. Ik heb als protestant (ketter) geen enkele behoefte aan excuses. De inquisitie is opgeheven. Geen enkele hedendaagse katholiek wil herstel van dat instituut; geen enkele protestant wordt nog vervolgd.

Mannencultuur

Pas in de jaren zestig van de vorige eeuw werd de emancipatie van de vrouw voortvarend aangepakt. Daarvoor waren vrouwen, ondanks hun stemrecht (50 jaar na afschaffing slavernij) ondergeschikt aan mannen. Uithuwelijken, misbruik, dwangarbeid en onderdrukking waren regel en geen uitzondering. Vele vrouwen werden als heks ter dood gebracht. Hoeveel huidige vrouwen willen excuses van nu levende mannen voor het leed dat hun seksegenoten in het verleden is aangedaan?

Aannemers

Mijn opa was stukadoor en zijn drie zoons werden dat automatisch ook. Zijn vijf dochters, onder wie mijn moeder, werden op hun twaalfde “hulp in de huishouding” bij rijke families. Ze moesten de hele dag boenen en poetsen, terwijl leeftijdgenootjes uit die families zich konden scholen en neerkijken op het personeel.

Mijn opa liep vanuit West, waar ze met zijn tienen op één verdieping woonden, naar Vreewijk op Zuid dat daar gebouwd werd. Zes dagen in de week en vaak meer dan acht uur per dag! Zijn loon kreeg hij in een café, met desastreuze gevolgen. De aannemer waarvoor hij werkte kreeg commissie van de kroegbaas, vandaar. Geen slavernij natuurlijk, maar wel een uitzichtloos bestaan, waar alcohol een beetje verlichting gaf. Huidige aannemers gedragen zich volgens de regels en zorgen voor werk. Dus het idee, dat ik hen excuses zou vragen voor het leed de familie van mijn moeder aangedaan, lijkt me ridicuul.

Geld als drijfveer

Veel mensen in mijn omgeving, ook de minder conservatieven, hebben het angstige vermoeden dat de huidige perikelen rondom de “slavernij excuses” niet anders zijn dan pogingen om er uiteindelijk een slaatje uit te slaan. Geen huidige Nederlander heeft slaven in zijn bezit gehad en geen gekleurde Nederlander heeft gedwongen op plantages gewerkt. Toch willen sommigen van de laatsten vergoeding voor wat hun voorouders is aangedaan. Voor de één rechtvaardigheid voor de ander een goedkoop verdienmodel.

Hedendaagse slavernij

Als we de huidige regering en staatsomroep behouden, draait het waarschijnlijk op dat laatste uit. Veel beter is het goede pad dat door onze voorouders is ingezet (afschaffing van eeuwenlange slavernij in Afrika en Azië) voort te zetten en op plekken waar nog steeds slavernij en kinderarbeid bestaat in te grijpen. Dan pas wordt dat gevraagde (geëiste) geld op een manier ingezet, die aangeeft dat wij slavernij een ernstig vergrijp tegen de menselijkheid vinden, namelijk door het waar ook ter wereld met wortel en tak uit te roeien.

Ander idee: geef het geld aan “Ouwe Dibbes” Sander de Kramer om kinderarbeid in West Afrika te beëindigen.