Politiek gaat over resultaten halen. Wil je dat in ons land doen, dan moet dat – of je het nu leuk vindt of niet – altijd in samenwerking met anderen.
Alles wat Leefbaar Rotterdam wil, staat te lezen in ons partijprogramma. Wij willen o.a. in Rotterdam minder gelukzoekers herbergen. Wij willen meer aandacht voor veiligheid, dus meer politie op straat. Wij willen dat haat zaaiende moslims een halt wordt toegeroepen. Wij willen dat de klimaatgekte niet ten koste gaat van de Rotterdamse burger en onze haven. Wij willen dat nu eindelijk strenger gestraft wordt. Wij willen criminelen met een verblijfsvergunning uitzetten, evenals uitgeprocedeerde gelukszoekers, enz, enz.
Ik ga natuurlijk niet het hele partijprogramma opdreunen, maar wij denken dat het in onze stad stukken beter zal gaan als naar ons geluisterd wordt en als we mogen meebesturen. Daarbij we hebben ervaring!
In 2007 schreef prof. Tops (Tilburg) zijn boek : Regimeverandering in Rotterdam. Hij had van zijn partij (PvdA) min of meer de vraag gekregen ons bestuur zeer kritisch te volgen. Zijn uiteindelijke conclusie dat door Leefbaar Rotterdam een verfrissende vernieuwing was ingezet, die zichtbare resultaten met zich had meegebracht, bewees dat hij ten eerste wetenschapper en ten tweede partijlid was.
Uiteraard wilden we graag doorgaan, maar we verloren – alhoewel 14 zetels – de verkiezingen van Wouter Bos. Samenwerken was sowieso moeilijk, omdat we populisten genoemd werden en daar zijn linkse partijen wars van. Merkwaardig omdat als ik een definitie van het begrip “populist” bij Lexico lees (universiteit van Oxford) 'A person, especially a politician, who strives to appeal to ordinary people who feel that their concerns are disregarded by established elite groups'.
Vrij vertaald. Een persoon, een politicus, die zich inspant om iets te doen voor gewone mensen die voelen dat hun zorgen in de wind geslagen worden door de bestuurlijke elite (het kartel).
Fantastisch als je zo’n politicus kan zijn.
Nu zijn er natuurlijk ook andere definities (lees linkse) in omloop, die een paar zaken gemeen hebben. Gewone mensen zijn ongeschoold (een reden om op ze neer te kijken) en oprechte gevoelens van onmacht en zorgen over de toekomst worden afgedaan als “onderbuikgevoelens”; niet erg wetenschappelijk maar wel zo makkelijk natuurlijk. Nu moet gezegd worden dat de definitie uit Oxford vrij recent is dus er verandert iets, zoals Forum-senator prof. Cliteur ook heeft opgemerkt. Zie artikel: https://tpo.nl/2019/10/07/prof-paul-cliteur-de-dagen-van-de-populisme-bashers-zijn-geteld/
Willen wij als lokale partij de zorgen van de Rotterdammers serieus nemen, dan moeten we altijd een coalitie aangaan met leden van een kartelpartij, die Rotterdam als springplank voor een landelijke carrière zien. Kenmerkend voor de nieuwe elite is het verschijnsel dat ze vooral goed voor zichzelf zorgen en daarom het belang van hun partij – de baantjesmachine - altijd laten prevaleren boven lokale belangen. De opportunistische houding van de Rotterdamse VVD is daar een ontluisterend voorbeeld van.
Lokale partijen – landelijk 35% van de stemmen – hebben geen vertegenwoordiging in Den Haag. Toch is er een partij, die landelijk een politiek voorstaat waarmee Leefbaar Rotterdam veel van haar ideeën zou kunnen verwezenlijken c.q. de zorgen van onze bevolking zou kunnen verminderen: het Forum voor Democratie.
Daarbij gaat Forum het landelijk opnemen voor de lokale partijen, die in tegenstelling tot de kartel partijen geen enkele financiële steun krijgen. We willen de stad mede besturen, maar het plaatselijke kartel – de elite – heeft ons buitengesloten. Een vertegenwoordiger c.q. lobby in Den Haag zou zo’n volgende ondemocratische stap misschien kunnen voorkomen. De band tussen het Forum voor Democratie en Leefbaar Rotterdam is daarom heel logisch en pragmatisch, maar vooral in het belang van de Rotterdammers die op ons gestemd hebben en dat is altijd nog 120% meer dan op één van de kartelpartijen.