Ik mag als raadslid van Rotterdam tot de kar gaan trekken voor de volgende internationale vrouwendag. Dat is een eer. Te meer omdat 2025 een lustrumjaar wordt. Vijftig jaar geleden werd door de Verenigde Naties het jaar 1975 uitgeroepen tot het Internationale Jaar van de Vrouw en dat verdrag werd toen in triomf door de Rotterdamse dames Nelie Kroes en Dilia van der Heem ondertekend.

Pijnpuntje na vijftig jaar is wel dat er nog altijd geen volledige gelijkheid is van vrouw en man. We staan weliswaar niet meer met 10-0 achter zoals in 1916, ook niet met 5-0 zoals vanaf 1917, maar het gelijke spel is nog steeds niet bereikt. Wel in zicht. Godzijdank krijgen we wel nu een vrouwelijke burgemeester in Rotterdam, dus wie weet komt de balans toch nog versneld tot ontplooiing.

Ik vraag dan ook raadsbreed aan wethouder Faouzi Achbar om de rechten en de rol van de toekomstige generaties vrouwen in deze stad niet te onderzoeken, maar daadwerkelijk en meteen een flinke impuls te geven.  

In mijn actieve jonge jaren heb ik fanatiek bijgedragen aan twee feministische golven nadat de eerste aan het begin van de vorige eeuw met het verkrijgen van het vrouwenkiesrecht, het toelaten van vrouwen tot het Hoger en Universitair onderwijs en het hebben van betaald werk als vrouw was voltooid. Maar die twee inhaalslagen waren slechts het vervolg op het eerste beginnetje.

Die tweede – eind jaren 60 van de vorige eeuw  - kenmerkte een vrouwenbeweging met de blote buik vooruit. Ook één uit alle lagen van de samenleving.  Het werd een jacht op juridische gelijkheid voor vrouwen. Op lichamelijke autonomie. Op kinderopvangrechten en we trokken ten strijde tegen huiselijk en seksueel geweld.

En toen kwam de derde. Middenjaren 90 van de vorige eeuw. De route naar de zelfontplooiing van de vrouw. Naar keuzemogelijkheden en het verzet tegen discriminerende gebruiken uit de nieuwe culturen. Maar daar kwam de wedstrijd tussen de man en de vrouw naar mijn persoonlijke gevoel een beetje tot stagnatie. Met andere woorden: het wordt nu hoog tijd voor de gelijkmaker.

En die kunnen we naar het voorbeeld van Wout Weghorst best forceren.