Laten we vooropstellen dat Greenpeace een politieke organisatie is.

De kleur laat zich raden. De stikstof-ellende-jaren op zijn beloop laten, maar nu ineens de nieuwe regering de fouten van de vorige in de schoenen schuiven, wetende dat de rechter (D66?) nu een keihard oordeel zal geven.

Greenpeace

Als bioloog koesterde ik grote sympathie voor de organisatie die begon als club tegen de walvisvangst. Uiteraard werd ik lid. De schellen vielen van mijn ogen toen in 2008 de linkse coalitie in onze stad besloot tot het bouwen van kolencentrales op de Maasvlakte. Leefbaar Rotterdam was mordicus tegen en ik mocht dat gaan uitleggen. Op de publieke tribune zat een grote delegatie van Greenpeace die zich soms luidruchtig roerde.

De rede van de wethouder (PvdA) werd regelmatig onderbroken door afkeurend geloei. Toen de stemverklaringen kwamen gaven ze ook blijk van hun mening. Toen slechts één van de GroenLinks-raadsleden vertelde tegen te gaan stemmen werd er luid geapplaudisseerd. Dat de anderen vóór stemden hoorden ze gelaten aan. De SP - met één stem - stemde tegen, wat tot groot gejuich leidde. Toen ik namens Leefbaar Rotterdam vertelde dat wij met 14 zetels tegen zouden stemmen en naar de publieke tribune keek, zag ik een vijandige meute zwijgend naar me kijken; ons milieustandpunt deed er niet toe.

Mijn laatste dag als lid! (vertelde ik ook)

Linkse drammers

Zo is Greenpeace - net als andere door oorspronkelijke in intentie sympathieke bewegingen - verworden tot een linkse dramorganisatie. Artsen zonder grenzen en Amnesty International gingen dezelfde weg. Ze zijn politieke organen geworden. Gekaapt door links nemen ze ook de ondemocratische mentaliteit van extreem links over. Aan inspraak o.i.d. hebben ze niets: ze zijn goed en menslievend en iedere oppositie is derhalve immoreel. Deze merkwaardige gedachtegang, die ook in de hoofden van RADAR, Antifa en ER hun soms zelfs gewelddadige handelswijze vergoelijkt. Wij vertegenwoordigen het “goede” in de samenleving en hebben dus geen democratische controle nodig. Door die gedachtegang konden o.a. de USSR, de DDR en Pol Pot floreren.

Rechter

De benoemde rechter, die onbescheiden de democratisch gekozen regering de maat nam, was gelukkig voor de uitspraak even naar de kapper geweest: doe maar wat blitzen. Daarna natuurlijk een wit wijntje met zijn confrères en knipogen naar die nieuwe griffier; een held bij zijn eigen “watzijnwijgoed” achterban. Hij bepaalt natuurlijk voor onze eigen bestwil wat goed is en beschermt de niet bestaande natuur in ons land. Natuur bestaat buiten ons land in Polen, Zweden, Roemenië etc. Wij hebben alleen door mensen onderhouden parken. Daar moeten huizenbouw, veeteelt, wegenbouw, militair oefenterrein en landbouwgrond voor wijken. Het wachten is natuurlijk op een rechter die zegt: “Dit is niet mijn taak, maar voor de politiek.” Dat vergt wel wat bescheidenheid, een eigenschap die in de linkse dramkringen niet aanwezig is.

Beste regering, maak daarom van de overwinning een Pyrrhusoverwinning. Haal je schouders op en ga door met bouwen, veeteelt en landbouw. Betaal over vijf jaar, die 10 miljoen, maar stop verder alle steun aan linkse mantelorganisaties.