Het gedrag van een bepaalde bevolkingsgroep. Hoe lang nog?

2 December 2022, 01:00 uur
Columns
mainImage

Laat ik mijn stokkameeltje toch nog maar een keer berijden. In ons land is voor de zoveelste keer met verontwaardiging en verbazing gereageerd op het gedrag van een bepaalde bevolkingsgroep. Na de rellen van afgelopen week kunnen en mogen we openlijk zeggen welke groep dat is, omdat de relschoppers hun vlag meedroegen.

Houding deskundigen

Ons land barst van de gedragsdeskundigen, cultureel antropologen, sociologen meestal van politiekcorrecte kleur, die zich - waarschijnlijk uit angst om voor racist te worden uitgemaakt - beperken tot “het zijn niet alle Marokkanen” en “sommige Marokkanen hebben toch een belangrijke positie?”

Het ergste vinden die gedragsdeskundigen, cultureel antropologen en sociologen van meestal politiekcorrecte kleur, dat het gedrag van die “rellende minderheid” koren op de molen van andersdenkend c.q. rechts Nederland is.

Einde verzuiling

Als docent kwam ik al meer dan veertig jaar geleden in aanraking met een mentaliteit, die ons - doorsnee Nederlanders - erg vreemd voorkwam, namelijk dat geloof in het leven een allesbepalende factor is. Een instelling die zeker voor mensen als ik, die de verzuiling achter de rug hadden, uiterst merkwaardig overkwam. We waren net bevrijd van de vooroordelen waarmee we werden opgevoed. In de familie van mijn grootouders vond men “rooms zijn” onacceptabel, maar toen ik met een Rooms meisje thuis kwam, vonden mijn ouders het prima.  

Tegenstrijdigheid

Met de komst van de aanhangers van Mohamed kregen we een groep binnen, die de verzuiling niet had meegemaakt en die zich dus nergens van hoefde te bevrijden. De religieuze superioriteit, die er vanaf de eerste ademtocht in de landen van oorsprong was ingestampt, bleef aanwezig.

Echter, eenmaal in ons land werden moslims toch met een merkwaardige tegenstrijdigheid geconfronteerd. In het land van de ongelovigen was alles veel beter geregeld en was men welvarender dan in het Islamitische land van oorsprong. Sterker, het was te verkiezen om in een door ongelovigen bestuurd land te leven, dan te leven in een land bestuurd door geloofsgenoten. Het allesoverheersende Opperwezen had in zijn ultieme wijsheid de ongelovigen een veel beter bestaan gegund.

Voorkomen afvalligheid

Zoiets zou tot afvalligheid kunnen gaan leiden en daarmee misschien tot een breuk met het land van oorsprong. In die landen voorzag men de financieel zeer schadelijke gevolgen van het verbreken van die band, dus in het kielzog van de eerste groepen moslims volgden aan de moederlanden verbonden imams, die afvalligheid de kop moesten indrukken. Dat deden ze me groot succes, want hun boodschap klonk nog door tot in de vierde generatie.

Boodschap

Via uitspraken van mijn leerlingen kreeg ik een globaal idee wat die boodschap o.a. omhelsde. Om een leerling te citeren: ”De slechtste moslim is altijd nog beter dan de beste christen” en “de regels van de Islam zijn belangrijker dan alle andere regels.” Dat kan uiteraard leiden tot het wangedrag zoals we dat afgelopen zondag- en donderdagavond hebben gezien. Wangedrag dat overigens al veel eerder vertoond werd.

Stok en hond

Het is dan ook logisch dat de Marokkaan die via Youtube (boze Marokkaan) zijn verontwaardiging over de recente gebeurtenissen ventileert de Islam in zijn commentaar betrekt. Hij weet dat de houding van vele jongeren ten opzichte van onze samenleving een direct gevolg is van wat in sommige moskeeën wordt verteld. Hij zegt dat ze mij - niet moslim - een stok geeft om de hond terecht te slaan. In sommige moskeeën schijnen nu imams op te roepen niet te gaan rellen na een wedstrijd van Marokko; het directe bewijs dat hun religie, sport en houding ten opzichte van onze samenleving met elkaar verbonden zijn.  

Die religie geeft overigens ook de oplossing. De profeet Mohammed loste veel van zijn problemen op met bikkelhard geweld!