Rotterdam heeft z’n nieuwe kabinet. Komende vrijdag worden acht mannen en één dame in broekpak als nieuwe wethouders aan ons voorgesteld. Het gala is sober en de locatie is eraan aangepast: de Tarwewijk.

Je merkt dus meteen de eerste invloeden van Denk. Hun honderden verkiezingsborden markeerden in het voorjaar de straten van dit grondgebied in het kader van de verlokking. Geen automobilist die eraan ontkwam in een poging om via de Maastunnel het Erasmus MC te bereiken. Lukte pas aan het einde van de bezoektijd. GroenLinks-wethouder Bokhove heeft vier jaar lang ordinair schijt gehad aan mensen met verdriet.

Man, man, man – schreef ze deze week op Twitter toen ze in haar bescheiden universum – haar telraam - niet verder kwam dan Chantal Zeegers als enige vrouw in het nieuwe stadsbestuur. Ze had véél meer vrouwen gewild. Ik ook, voor mijn part negen, maar juist door de blunders van mevrouw Bokhove zijn we er even van genezen.

Mobiliteit gaat naar de VVD. Dat was ooit de partij van de zacht zoemende limousines met airco, maar daar fietsen ze zich tegenwoordig ook modieus een ongeluk. Karremans ook. Dus vrijdag gauw kijken of het einde van die éénbaansachterlijkheid op de Pleinweg en 's Gravendijkwal in het akkoord is opgenomen.

Die van oorsprong Turkse jongens van Denk hebben het met vier zetels trouwens goed gedaan bij de onderhandeling. Evenveel wethouders als de VVD met zes. Daarvoor deden ze slechts één concessie. Geen Kuzu als wethouder. Die werd door de andere partijen niet gepruimd en kan zijn positie als raadslid op basis van 2748 voorkeurstemmen dus nu opgeven en terugkeren naar de Tweede Kamer. Tenzij hij het dubbele salaris privé goed kan gebruiken. Dan heb ik niks gezegd.

Denk krijgt onder meer welzijn, armoedebestrijding en schuldhulpverlening.

Helemaal op z’n plaats bij Achbar en Yigit. Van alle bestaande subsidiepotjes hebben zij vier jaar lang via schriftelijke verzoeken alle deksels al afgeschroefd. Ik heb ze geteld en vind het lullig om het aantal te noemen. Handige jongens.

Ze doen er ook vier jaar sport bij. Nooit zal ik vergeten dat toen een tv-zender op het idee kwam om overal camera’s op de amateurvelden te plaatsen, zodat grootouders thuis mee konden genieten, dat Denk het bespioneren toch een beetje tricky vond. Gek eigenlijk die angst. Hebben ze bij D66 ook altijd last van. Daarom is het ook een wonderlijke coalitie.

Leefbaar-Denk. Als het PvdA-Denk geweest zou zijn, had mijn vriend Sørensen in lichterlaaie gestaan. Nu is het stil. 

Gelukkig wel Gerben Vreugdenhil op financiën. Voor dure majeure projecten hebben we na zoveel jaar bluf en strooigeld van D66 eindelijk iemand die zelf kan rekenen. Vreugdenhil heeft geen Carl Berg nodig zoals Adriaan Visser. Ook Carls sheets niet. Geen excel. Geen Jan-Willem Verheij van Woonbron. Geen bevriende architecten. Zelfs het telraam van Judith Bokhove niet.

Op één mysterieuze afwezigheid bij een raadsvergadering over Feyenoord na heeft Vreugdenhil ook altijd meewarig en verstandig het hoofd geschud als sprookjesfiguren uit de wereld van de bouwmaffia zich met het betaalde voetbal gingen bemoeien. Hij begreep als enige politicus dat een club zich in deze tijd niet voor 40 miljoen door de overheid en de bouwwereld in de maling moet laten nemen in de wetenschap dat twee Malacia’s dit bedrag ook kunnen opbrengen. 

Raadslid Dennis Tak van de PvdA begreep het ook, dus ik zeg het verkeerd. Hij dus ook. Briljante open volksvertegenwoordiger. Maar die is lid van een politieke partij met een oude smerige binnenplaats waar de brandnetels twee keer zo hard groeien en waar woke en cancellen is uitgevonden.    

Ik stop nu even. Na vrijdag meer.