Rotterdam heeft een stadsbestuur dat rücksichtslos gaat bezuinigen. Met de botte bijl. Schrapen, schrapen, zonder visie. Wel met een rode draad: wie niets heeft krijgt nog minder. Dus wie ‘t het hardst nodig heeft , wordt nog minder geholpen.

Want bezuinigen op belasting voor dure woningen heb ik nergens gelezen. Minder geld aan de renovatie Boymans van Beuningen zie ik nergens staan. Onze rijke havenbaronnen wat meer laten betalen kom ik nergens tegen. Een dure brug aanleggen? Nee, daar wordt niet op bezuinigd. Maar inzetten op het slopen van tramlijnen in de stad, daar draait dit college de hand niet voor om.

Rotterdam heeft de meeste leenscooters in Nederland rondrijden. Ik heb de promotiefoto met ex-GroenLinks-wethouder Bonte nog helder op het netvlies. Maar die scooters zijn - naast heel storend op de stoepen – ook nog eens slecht voor ons OV. Dus als je vervoersbedrijf omvalt omdat er geen reizigers meer zijn vraagt het scooterbeleid toch ook om een heroverweging.

Openbaar Vervoer is de levensader van je stad. Is dat niet belangrijker dan 5 miljoen extra uittrekken voor verkeersveiligheid?

Dit college wil goede sier maken. Maar met oude wijn in nieuwe zakken. Zoals het opzetten van allerlei hubs. Voor zo’n 8 miljoen euro gaan we in 33 jongerenhubs investeren. Het is luchtfietserij. Want de ouderenhubs zijn er ook niet gekomen.

Ondertussen worden wel alvast bestaande initiatieven om zeep geholpen. Zoals colour locale: voedseltuinen, kinderparadijs Meidoorn, Cultuurwerkplaats Tarwewijk en de zorgvrijstaat. Allemaal zonder enige toelichting weggesaneerd. Dat is pure kapitaalvernietiging. Maar wel pronken met een bombastisch ambtelijk veel te duur NPRZ, die onze jongeren en ouderen degradeert tot tweederangsburgers.

En het meest schrijnende wat deze stad kan overkomen: dit college gaat gewoon keihard 8,5 miljoen euro bezuinigen op armoedebeleid. En laat ik gelijk duidelijk zijn: zo’n stadsbestuur is geen knip voor de neus waard. Dit college kiest doelbewust voor: wie niets heeft krijgt nog minder. En dat voor een stadsbestuur dat zo pronkt met niet een halve maar een volle fte armoedewethouder. Hoe diep kun je zakken?