De finishlijn is in zicht en juist daarom is het belangrijk dat we nu niet verslappen. Dit jaar, deze maand, is voor de meeste Rotterdammers ongelooflijk zwaar.

We staan nog steeds voor die gemeenschappelijke vijand. En dat is niet de veiligheidsregio, dat is niet het kabinet, dat is het virus. We hebben allemaal inmiddels iemand verloren of zien lijden.

We hebben te maken met een crisis die de meest kwetsbaren raakt en een virus die zich door het koude weer extra comfortabel voelt. Het virus bepaalt niet om te gaan shoppen, met vrienden gezellig een feestje te vieren of de drukte op te zoeken. Dat doen mensen.

Tegelijkertijd voel ik ook ik de vermoeidheid van dagenlang thuis zitten, het verlangen naar een terras en sociale contacten. Toch is mijn vermoeidheid maar een schijntje vergeleken met de mensen die in de zorg, in het onderwijs en in contactberoepen werken.

Maar ook ik ben dit virus en alle vrijheidsbeperkingen die het met zich meebrengt HE-LE-MAAL zat. Ik kan het niet anders verwoorden. Toch weiger ik verder te verslappen. De risico’s zijn te groot.  

Mijn horror scenario is dat wij nog maanden op dezelfde wijze doormodderen terwijl we simpelweg door ons gedrag de vrijheden sneller terug kunnen krijgen.

Ik wil mijn stadsgenoten uitdagen het beetje energie te bundelen. Motiveer jezelf en anderen om de besmettingen tegen te gaan. Vermijd drukte, laat je testen en volg de hygiëne richtlijnen. Zo komen we als stad sneller en sterker uit deze crisis.