Vol verbijstering en boosheid zag ik de beelden van de Dam over m’n scherm rollen. Hoe in vredesnaam was het mogelijk dat de Dam op Pinkstermaandag volgepropt stond met duizenden mensen? De burgemeester van Amsterdam liep er gewoon tussen en glimlachte vriendelijk. De duivelse dilemma’s waar ze later op de avond over repte bij OP1 waren op dat moment niet van haar gezicht af te lezen. Het leek een mooie Pinksterdag uit een tijd waarin corona niet bestond. Hoe kon dit gebeuren?
En m’n tweede gedachte was: laat de kerken komende zondag geen kerkdiensten organiseren voor 30 mensen maar massale demonstraties, zodat iedereen die wil eindelijk weer naar de kerk kan komen. Want blijkbaar telt corona en coronamaatregelen bij een demonstratie niet en moet alles wijken.
Ondertussen las ik de vele reacties van mensen die afscheid hadden moeten nemen van geliefden via een video-verbinding. Vanwege corona. Mensen die zich uit de naad gewerkt hadden op de IC-afdeling van hun ziekenhuis. Vanwege corona. Mensen die weken hun bedrijf hadden moeten sluiten en inmiddels op of over de rand van de financiële afgrond beland waren. Vanwege corona. Mensen die een boete hebben gekregen omdat ze weliswaar op 1,5 meter van elkaar bleven, maar volgens de handhavers toch een groep vormden. Vanwege corona. Mensen die graag met Pinksteren naar Opwekking geweest waren om samen met andere christenen Pinksteren te vieren, maar het nu met een online programma moesten doen. Vanwege corona. Mensen die net als ik, graag op zondagochtend samenkomen om God en elkaar te ontmoeten, maar nu thuis op de bank kijken naar een online kerkdienst. Vanwege corona. Zonder uitzondering woede en verdriet over wat er in Amsterdam gebeurde.
Toen dacht ik: we doen het niet. Toch maar geen oproep voor een massale kerkdemonstratie komende zondag. Laten de kerken het echt bij 30 bezoekers houden en straks hopelijk 100, terwijl de andere gemeenteleden thuis online meedoen.
Ja, we moeten zuinig zijn op onze grondrechten. Maar soms vraagt de situatie dat je een creatieve vorm zoekt om je grondrecht uit te oefenen en een stapje opzij te doen. En net zo goed als de samenleving dat van kerken en moskeeën mag vragen, mag de samenleving dat ook vragen van mensen die hun recht op betoging willen uitoefenen. Als die creativiteit, als die wil er niet is, dan is het aan de burgemeester om een handje te helpen en desnoods een reguliere demonstratie te verbieden.
Café’s en kerken werken allemaal hard om hun eigen crowd te reguleren. Met reserveringsystemen of persoonlijke uitnodigingen zorgen ze dat het niet te druk wordt. En dat heeft een ongelofelijke impact. Kerkdeuren horen open, iedereen is normaal gesproken welkom om even te ontsnappen aan de mallemolen van het gewone leven en even een andere werkelijkheid binnen te stappen. Gelovig of ongelovig. Toevallige voorbijganger of vaste kerkganger. Maar nu even niet. Ja, online ben je van harte welkom. Dan is de ruimte eindeloos en kan heel Nederland op zondagochtend vanuit de huiskamer naar de kerk. Mooi om te merken dat in deze tijd ook mensen die gewoonlijk niet naar de kerk gaan, gebruik maken van de vele online mogelijkheden die er nu zijn.
Het zou initiatiefnemers van demonstraties sieren, nee, het zou voor hen vanzelfsprekend moeten zijn om andere vormen te zoeken en/of bij openbare demonstraties zelf het aantal demonstranten te begrenzen. Dan was gisteren waarschijnlijk niet #Halsema maar #BlackLivesMatter met stip trending topic geweest.
Gerben van Dijk is burgerraadslid voor de ChristenUnie-SGP in Rotterdam.