Ingrid Coenradie is een Rotterdamse, dan weet je het wel

12 February 2025, 14:46 uur
Columns
mainImage

Onze jongste zoon is een vakman (elektricien) dat merk ik aan alle klussen die hij voor ons doet.

Op zijn gemak bekijkt hij wat gedaan moet worden. Dan zorgt hij voor het benodigde materiaal en het beste gereedschap. Nog iets, we mogen hem niet op zijn handen kijken: “Je komt maar kijken als het klaar is.”

Schuurtje

Zo hebben we samen in Zeeland een schuurtje gebouwd. Er lag nog bruikbaar materiaal, dat ter zijde werd gelegd en het overbodige werd opgeruimd. Daarna werd gekeken wat nodig was en deden we inkopen. Voor houtbewerking is speciaal gereedschap nodig, wat geleend werd van een vriend die de kost verdient als timmerman. Uiteraard had onze zoon inlichtingen bij die vriend ingewonnen. Daarna ging hij bedachtzaam en rustig aan de slag. Ik gaf aan en zorgde voor de koffie.

Ik moest er aan terugdenken, toen ik las over de problemen die “onze” Ingrid Coenradie als staatssecretaris op dit moment heeft.

Erfenis Rutte

Ik heb het al eerder gezegd, in de periode Rutte is ons land bestuurd, maar niet geregeerd. Regeren is vooruitzien en dat is absoluut niet gedaan. Alle problemen zijn vooruit geschoven en van de huidige regering wordt verwacht, dat ze die achterstand in een half jaar inloopt. Personeelsgebrek lijkt het grootste probleem.

Uiteraard is dat ook het geval bij justitiële inrichtingen. In de periode Rutte zijn 26 gevangenissen* gesloten. Dat is uiterst merkwaardig, omdat de samenleving in die periode bijna smeekte om hogere, dus langere straffen. Het sluiten van gevangenissen werd gedaan om te bezuinigen, logisch dat er dus geen extra geld naar toe ging toen de inrichtingen langzaam maar zeker gingen vollopen en dus overvol raakte. Ook nieuwbouw blijkt een te dure optie. Dus roeien met de riemen, die je hebt. Ook al blijken die riemen peddeltjes te zijn.

Gereedschap

Het gereedschap om de klus te klaren en voor iedere delinquent opvang te verzorgen, is dus eigenlijk niet voor handen. Geen geld, personeelsgebrek, geen plek en geen zicht op meer financiële steun. Dat was de conclusie van Ingrid Coenradie toen ze de problemen bij haar departement zag. Daarnaast is het helemaal niet aantrekkelijk om cipier of justitieel medewerker te worden. Je moet op eieren lopen en de privésfeer en privacy van delinquenten respecteren; D66 kijkt over de schouder van een gevangenebewaarder mee. De gevangenen weten dat! Ondanks dat, accepteerde de voormalige fractievoorzitter van Leefbaar Rotterdam de uitdaging. Samen met haar ambtenaren is ze begonnen aan de zware klus.

Geert

Als onze zoon daar ter plekke had rondgekeken zou hij na inspectie hebben gezegd: “Laat degenen die de ellende veroorzaakt hebben het maar opknappen. Ik heb wel wat beters te doen.”

Ingrid Coenradie zegt dat niet en begint. Ze laat een proefballonnetje op en daar komt de ongekozen premier van ons land om de hoek kijken. Ik ken hem en mag hem graag en met zijn standpunten ben ik het meestal eens. Er is één ding dat hij nog nooit gedaan heeft: besturen! Misschien is de proefballon van twee weken eerder vrij politiek gezien niet “je van het”, maar er wordt aan oplossingen gewerkt. Dan dien je als politiekleider je staatssecretaris rustig aan te spreken en met haar naar oplossingen te zoeken. Hard schreeuwen, zodat iedereen weet dat jij de baas bent, leidt niet tot oplossingen, maar veroorzaakt nog meer problemen.

Het schuurtje van mijn zoon is geweldig geworden. Het staat in Zeeland en daar hebben ze het motto. “Ik worstel en kom boven”.

Ingrid worstelt en zal boven komen. Ze heeft een Rotterdamse mentaliteit. 

 

*Penitentiaire inrichtingen vind ik te moeilijk