Regelmatig heb ik in Amerika zakelijk overleg met mensen die aan tafel zitten om hun kennis en niet vanwege hun kleur of afkomst. Dat zijn dus of gekleurde, of witte dan wel zwarte mensen. Er zitten ook kale mensen bij. Die zijn vaak het lastigst.

Ze zeggen overigens allemaal dat ze het begrijpelijk te vinden dat er naar aanleiding van de afschuwelijke dood van George Floyd eindelijk eens massaal aandacht wordt gevraagd voor de voortdurende misstanden in het Amerikaanse politiesysteem en ze zijn dat ook zat. Spuugzat.

Maar ze hebben ook kritiek. Kritiek op het gekozen moment van het protest. Kritiek ook omdat het demonstreren in no time is uitgegroeid tot een hype, met als gevolg dat de waarde van het protest wordt opgeslokt door buitensporigheden. Ze schamen zich dan ook voor de plunderingen waarop menige demonstratie in de Verenigde Staten nu is uitgedraaid. 

Maar ze vinden ook dat er de laatste decennia plenty eerdere mogelijkheden waren om te demonstreren en dat de demo-organisaties een slechte beurt hebben gemaakt door geen rekening te houden met de coronacrisis. Floyd is namelijk niet de eerste zwarte Amerikaan die op deze gruwelijke wijze de dood vond. Er bestaan meer filmbeelden van afrekeningen waar je koud van wordt. Racisme en discriminatie zitten ingebakken in dat land.

Mijn eigen schoondochter kan gewoon onder de naam Van den Herik solliciteren, maar deed dat een aantal jaren geleden opzettelijk onder haar Mexicaanse achternaam om discriminatie bloot te leggen en te laten zien dat op die manier ook voorrang kan worden afgedwongen.
Reverse discrimination dus.

Los van de heethoofden heeft het zwarte deel van Amerika zich wel beter georganiseerd en is politiek verder ontwikkeld dan bijvoorbeeld in Nederland. Amerika kent op lokaal niveau veel uitstekende zwarte gekozen burgemeesters en rechters en ook Obama heeft zich vanuit de sociale school van de grote Democratische partij opgewerkt en werd met grote meerderheid tot president gekozen. Amerika kent geen politieke splinterbewegingen. In Nederland heb je Denk, Nida, Bij1, en ik zal er lokaal wellicht nog een aantal helemaal over het hoofd zien, maar het zijn allemaal politieke protestpartijen. Ze roepen allemaal dat zij wel willen verbinden, maar tot de basis herleid werken ze met hun gedrag  juist polarisatie in de hand. Met het oprichten van die splinterpartijen hebben ze wel knap hun werkgelegenheid gecreëerd, maar ondertussen komen de denkbeelden van de nieuwe Nederlanders steeds verder van de oude af te staan.

Integreren doe je niet door je af te splitsen. Maar juist door je stem duidelijk in te brengen in de maatschappij. Daar dwing je respect mee af. Is dat moeilijk om te doen? Ja, maar door alleen kritiek te leveren zal men nooit worden begrepen. Nooit. 

Dom ook van Rutte om in de hectiek van al die demonstraties en gevoeligheden ook nog even te roepen dat hij privé nu ineens heel anders over Zwarte Piet is gaan denken. Nou, ik niet. Ik schaam me ook niet voor ons koloniaal verleden. Net zo min als dat ik er trots op ben. De profiteurs van de slavernij, dat waren in Nederland slechts de allerrijksten.  Daar kan je eeuwen later de gewone man dus niet op afrekenen. Het is trouwens een utopie om te denken dat discriminatie ooit zal verdwijnen. Discriminatie is niet kleur gebonden en is niet links of rechts. Niet in de Verenigde Staten, Europa of Afrika. Discriminatie is des mensen.