De bekende Britse vlag bestaat uit een samenvoeging van drie vlaggen. De Engelse vlag, wit met een rood kruis, de oorspronkelijke Ierse vlag, wit met een rood Andreas kruis en de Schotse vlag, blauw met een wit Andreas kruis. Waarschijnlijk de bekendste vlag ter wereld.

Vakantie

Dit jaar een rustige busreis naar de Engelse Zuidkust. Opstappen en afgezet worden bij Capelse brug (10 minuten rijden) en daartussen is alles geregeld. Mijn vrouw en ik vinden het leuk en makkelijk. Het reisgezelschap is altijd aangenaam, omdat degenen die ook van een wijntje houden zich snel verzamelen bij de bar van het hotel. Onze chauffeur was zeer vakbekwaam en informeerde ons goed over allerlei zaken.*

Engelsen zijn voorkomend, maken netjes een rij, zijn in eigen land niet luidruchtig en hebben gevoel voor humor.  Daarbij zijn ze goed te verstaan, alleen slagen ze er vrijwel altijd in het avondeten smakeloos te maken. Het ontbijt maakt veel goed.

Noord Ierland

Op een reis – ook met de bus – door Noord-Ierland (Ulster) zagen we hoe belangrijk de Union Jack voor Engelsen is. Iedere protestant of liever voorstander van het samengaan met Engeland heeft één of meer vlaggen voor het raam of in de tuin hangen. Iedere katholiek of voorstander van vereniging met Ierland heeft de Ierse vlag zichtbaar uitgestald. Vlaggen als symbolen van identiteit, scheiding en wantrouwen.

In de rest van het Verenigd Koninkrijk is de Union Jack het symbool van nationale trots. Een zichtbaar overblijfsel van de ooit zo belangrijke Engelse grandeur.   

Cadeautje kleinzoon

Als rechtgeaard schoolmeester heb ik onze kleinzoon de betekenis van de Union Jack uitgelegd en hem beloofd er één mee te nemen van de vakantie.

In een klein souvenirwinkeltje in Dartmore zag ik zo’n koelkastmagneetje met vlag hangen en liep ermee naar binnen. De oudere verkoper keek me aan. Schatte me op waarde en vroeg of ik misschien ook een Palestijnse vlag wilde? Ik schoot in de lach en liet hem aan het woord. “In Londen en Birmingham zie je meer Palestijnse en Pakistaanse vlaggen dan onze eigen vlag. Die rukken ze als een vod van de muur als ze hem zien. Mensen durven ze ook niet meer achter de ruiten te hangen. Wat heb je hier te zoeken als je zelfs onze vlag niet wilt respecteren?”

Gezond nationalisme

“Veel Engelsen willen hun land terug” vervolgde de souvenirman. Ze durven het niet te zeggen uit angst voor racist te worden uitgemaakt.”  

“Het is bij ons niet anders” vertelde ik en beëindigde ons gesprek met een welgemeend “Sterkte!”

Engelsen zijn veel meer op traditie gesteld dat wij (nuchtere?) Hollanders. Overal wappert hun vlag, ze hebben traditionele pubs, het koninklijk huis (nationaal symbool) is vrijwel constant in het nieuws en de historische monumenten worden met trots onderhouden.

In de gedachten van veel Engelsen regeert Britannia nog steeds de golven. We spreken immers vrijwel allemaal hun taal! Daarom zijn ze trots op hun geschiedenis, die ze rond hun kastelen, in historische steden en dorpen in ere houden.

Sommigen nieuwkomers hebben een totaal andere visie over Engelsen. Ongelovige, imperialistische onderdrukkers zijn het en daar is die afschuwelijke vlag klaarblijkelijk het symbool van.

* De chauffeur vertelde dat een collega bij een ziekte een behandeling met vrouwelijke hormonen moest ondergaan. Hij had veel last van een bijverschijnsel. Hij kon niet meer achteruit inparkeren.