Ik heb zaterdagmiddag heerlijk op de Erasmusbrug achter het stuur in de auto met Ewoud van RTV Rijnmond zitten appen. Alle tijd. Ik reed 30 kilometer per uur.  

Eenmaal uitgeappt gooide ik er nog een Youtubetje van de TV Kantine van 13 minuten tegenaan, want een slakkengangetje van 30 kilometer per uur in een drukke wereldstad veroorzaakt vanzelf een joekel van een file. Op dat onderwerp kon je in 1937 in Tokio al afstuderen.

Weet die Rotterdamse mobiliteitswethouder veel. Die lieverd rijdt met een step rond het kampvuur.

Het mensensucces in de Rotterdamse politiek wordt bepaald door humor. Daarom word ik altijd heel vrolijk van nieuwe plannen, vooral als ze bedacht worden door die meisjes en jongens van GroenLinks. Leuke lui. Wel wereldvreemd, maar dat vinden ze van mij ook.

Lachen, echt lachen, ik bedoel: thuis komen, onderuit zakken, apps afscrollen, berichten lezen en dan kronkelend op de bank niet meer weten waar je het zoeken moet, daarvan zeiden ze vroeger in Crooswijk: ik heb me het schompes gelachen.

Er zijn in Rotterdam twee wethouders die ons dit genot gunnen: die twee van GroenLinks. Twee stand-up comedians. Arno Bonte vindt de haven zo godvergeten smerig, dat ie ‘m zelfs wil dempen. En omdat Judith Bokhove de grootste bakfiets van Nederland heeft wil ze de auto op het fietspad en de fiets op het middenstuk. Is dat humor? Ja, dat verzint zelfs Jochem Myer niet. 

30 luizige kilometertjes op alle aanrijroutes naar de Erasmusbrug. Op de brug zelf ook. En om de twintig meter flitspalen op de ’s Gravendijkwal voor automobilisten die de gore moed hebben om op te trekken naar 40. Ziehier: de nieuwe tournee van 010-comédienne Judith Bokhove. Binnenkort te gast in de nieuwste TV Kantine, wéér 13 minuten brugplezier. Luiers mee, want het wordt in je broek plassen van het lachen.

Wel ook graag geld in je kontzak, want er is nu al een vierde oeververbinding nodig terwijl we nog gewoon allemaal 50 kilometer per uur rijden, dus kun je nagaan hoeveel nieuwe bruggen en tunnels er straks in de steigers gaan als we terug moeten naar een snelheidszone van 30. Ik voorspel een niet te betalen practical joke. Daarom gaat wethouder Judith na afloop van haar voorstellingen zelf met de pet rond. Ze vindt namelijk dat ze haar ongekende haat tegen de auto niet op de portemonnee van de burger mag verhalen. Heel fideel.

Lief ook.
Ik vecht tegen de tranen.