Terwijl het stadsbestuur in Rotterdam gedekt door 23 fanatiek blind meestemmende gemeenteraadsleden die prachtige historische Kuip gewetenloos om zeep gaat helpen, namelijk omdat om vooralsnog duistere redenen pakweg 40 rijke jongens en nog eens 20 sneeky beleidsmakers de kans hebben gekregen hardop tegen zichzelf te zeggen dat dit goed is voor Feyenoord en onhoorbaar smoezend eraan toevoegen dat ze de gemeente bijna plat hebben en gierend van de lach wachten totdat het stadhuis volkomen in het pak genaaid voortaan financieel volledig verantwoordelijk is voor alle zeperds rond de exploitatie van het nieuwe Feyenoord-stadion – en dat gaat gebeuren, want dat willen die 60 jongens ook – terwijl dat allemaal gaande is, en ik me in den brede afvraag welke belangen ik niet ken maar wel kan raden en ondertussen – omdat ik scheel  ben – tegelijkertijd dus links en rechts kan kijken, en op links zie hoe de PvdA allang heeft vastgesteld dat dit geen project is maar een affaire, en hoe GroenLinks aan dezelfde linkse kant geruisloos en achterbaks verbloemt dat het in mei 2017 principieel tegen een nieuw stadion stemde en nu principieel voor, wat natuurlijk alles zegt over het gemak en kirrende plezier waarmee hun fractievoorzitter Lies Roest zich als een soort Dolly Parton wijdbeens staande in haar vlindertuin met een lassootje laat vangen, ’t liefst door hele kleine mannetjes zoals Carl Berg, die cosmetisch kunnen rekenen, zodat ik tegelijkertijd, want daar ben je scheel voor, op rechts kan zien dat Jan Willem Verheij bij de VVD op het gebied van cement, bakstenen en heipalen een soort liberale imam is geworden tegen wie Vincent Karremans u zegt, ook waarschijnlijk vanwege zijn job bij Woonbron, en als ik aan Woonbron denk, denk ik aan het stoomschip Rotterdam waaraan Woonbron net niet failliet ging na een asbestzeperd van heb-ik-jou daar, dus soms moet je als Rotterdammer als een kind ook wel weer blij zijn dat er gelogen, bedrogen en gerotzooid wordt, want je houdt er vaak toch iets moois aan over, hoewel het natuurlijk altijd ten koste gaat van de centjes van de kleine man, afijn, terwijl we dus, u en ik, getuige zijn van lokale politiek in de meest vieze vorm, waardoor het zelfs humor wordt, en in basis intelligente mensen zich in het belang van hun loopbaan laten misbruiken als stemvee, glijdt ondertussen die prachtige niet te vervangen Kuip uit onze vingers en merk ik bovendien de langste zin ooit te hebben geschreven zonder zelfs de naam te hebben genoemd van de grondlegger van deze misdaad.

Maar zijn initialen zijn A.V. en hij heeft in de politiek in Rotterdam acht Mata Hari’s die voor hem gewillig op hun knietjes gaan.