Twee weken geleden was ik bij een bijeenkomst van Retail 010, een platform voor winkelstraten in heel Rotterdam. Er zat veel energie in de zaal, er was net daarvoor een gesprek geweest over platformeconomie en wat dat betekent voor winkelstraten.

Ik sloot aan toen de samenwerking met de gemeente aan de orde werd gesteld. Er werd flink gemopperd. Nou ben ik zelf jarenlang werkzaam geweest als ambtenaar voor de gemeente Rotterdam, dus ik heb inmiddels een dikke huid voor mopperende burgers en ondernemers. Vaak is er ook wel wat weerwoord te bieden tegen mopperen op de overheid. Zo schreef ik al eens een column over de paradox in onze samenleving (https://dagblad010.nl/Columns/bureaucratisch-bungeejumpen-). Kort gezegd: we willen maximale vrijheid én maximale bescherming. Dat kan niet samen en al helemaal niet zonder (heel) veel regels, bureaucratie dus.

Maar nu hadden de ondernemers wel een punt. Ze weten eigenlijk niet wat ze nou van de gemeente te verwachten hebben. Als gemeente blazen we warm en koud tegelijk. Zo hebben we een paar jaar geleden de zogenaamde BIZ (bedrijven investeringszone) bedacht. Ondernemers- en winkeliersverenigingen kunnen het initiatief nemen om zich om te vormen tot BIZ. Die BIZ wordt gefinancierd door een gemeentelijke heffing aan álle ondernemers in die winkelstraat of dat bedrijventerrein. Een heffing, dus verplicht, of je nu mee wil doen of niet.

Die heffing wordt ieder jaar geïnd en de ondernemers krijgen dus ieder jaar aan het begin van het jaar een groene gemeentebelastingen enveloppe op de deurmat. Dat geld bijelkaar wordt vervolgens door de gemeente overgemaakt aan de BIZ-organisatie. Maar die betaalde heffingen druppelen het hele jaar binnen en worden ook druppelsgewijs door de gemeente overgemaakt aan de BIZ. Zo ergens rond eind van de zomer als je mazzel hebt, heb je als BIZ je middelen voor dat jaar dus binnen. Amper 4 maanden later klopt de gemeente aan en moet je je verantwoorden over de plannen die je voor dat jaar had. Maar ja, in april had je nog maar een paar grijpstuivers binnen, dus het jaarlijkse paaseieren zoeken komt er meestal niet van. Kafka in de winkelstraat.

Dat kán en moet beter dacht ik, aangespoord door de ondernemers aangesloten bij Retail 010.

Ondernemers die de moeite nemen een BIZ te starten doen dat normaal gesproken omdat ze iets willen doen voor de wijk, voor de mensen, voor Rotterdammers. Een mooie wederkerige gedachte: wij organiseren iets leuks voor jullie zodat jullie het leuker vinden om bij ons te shoppen. Win-win. Maar het is ook allemaal inzet die naast het harde werk als winkelier gedaan moet worden. In de spaarzame tijd en energie die er nog over is. Als je dan geconfronteerd wordt met dit soort bureaucratie, geef je al gauw de moed op. En dát zou pas écht de dood in de pot zijn.

Op dat soort momenten voel ik me extra gezegend om volksvertegenwoordiger te mogen zijn. Een motie om de totale heffing voor zo’n 80% direct aan het begin van het jaar over te maken aan de BIZ (en later dus pas helemaal terug te innen) was zo gemaakt. En steun was zo verworven. De wethouder omarmde de motie en zie daar: concreet resultaat.

BIZ-en kunnen in het vervolg direct aan het begin van het jaar aan de slag om dingen te organiseren. Goed voor de winkeliers, goed voor het winkelende publiek, goed voor de leefbaarheid in de wijk. Win-win-win.