Gisteren was het dan zover: D66, Denk en Leefbaar Rotterdam verdedigden hun initiatiefvoorstel over het verruimen van winkeltijden, ingediend samen met de SP.

Als het voorstel een meerderheid zou halen mogen alle winkels in heel Rotterdam vanaf deze zomer alle dagen de hele dag open zijn. Volgens de indieners levert dat vooral vrijheid op. De vrijheid voor alle winkeliers in Rotterdam om open te gaan wanneer ze willen. En bovendien wordt daarmee een zogenaamd ‘gelijk speelveld’ tussen centrum en omliggende wijken gecreëerd.

Klinkt mooi hè? Wie is er nou tegen vrijheid en gelijkheid?

Maar dit voorstel heeft ook een andere kant, een schaduwkant, zeg maar gerust een duistere kant. Want deze zogenaamde vrijheid betekent in de praktijk dat kleine ondernemers de 24-uurs economie nóg verder opgedrongen krijgen. Want de vrijheid om open te gaan wanneer je wilt, betekent in de praktijk dat je altijd open bent. En als je dat niet vrijwillig doet, dan legt een winkeliersvereniging, een VVE of een verhuurder het je wel op. Er zijn talloze voorbeelden in Nederland en in Rotterdam van druk die uitgeoefend wordt op winkeliers om alle dagen open te zijn.

Daar sta je dan, met je vrijheid en je gelijke speelveld: kleine ondernemers komen nóg verder onder de druk te staan. En uiteindelijk is die vrijheid dus vooral in het voordeel van het grote geld.

Maar er was nog één reddingsboei: er is landelijke wetgeving in de maak die winkeliers tegen deze druk beschermd: de ‘wet keuzevrijheid openingstijden winkeliers’. Hij is over anderhalf jaar van kracht.

Het CDA Rotterdam bood de reddingsboei aan in de vorm van een amendement, gesteund door de PvdA. Dit gaf het college de taak de verruiming pas in te laten gaan als de landelijke beschermende wetgeving van kracht zou zijn.

Het bleek heilloos en de waarschuwingen bleken aan dovemansoren gericht. Verblind door de mogelijkheid om nóg een vlag van de vrijheid op het neo-liberale vlaggenschip te hijsen negeerden de partijen de duistere kant. Het zou wel loslopen met die kleine ondernemer en er waren nu toch nog geen voorbeelden? En die wet die laat te lang op zich wachten, we zijn zo ongeduldig om onze overwinning te vieren.

Op één partij na: de SP realiseerde zich dat het voorstel waar ze mede-indiener van waren deze duistere kant inderdaad in zich heeft en was zo moedig het amendement te steunen.

Daarmee verloor de curieuze coalitie van D66, Denk en Leefbaar Rotterdam cruciale stemmen. Nu hadden ze er nog maar 20 en dus 3 te weinig voor een meerderheid. Hun reddingsboei kwam echter van hun neo-liberale vrienden van de VVD, die verklaard voorstander zijn van vrije openingstijden, de markt is immers de hemel.

Maar de VVD was toch die partij voor de ondernemer? De VVD was toch die partij die er altijd staat voor de hardwerkende Rotterdammer? Gisteren even niet, want ze negeerden de oproep en stemden het amendement weg. Maar niet voordat ze een schaamlap hadden gemaakt: een motie die oproept tot niets, een motie waarvan de wethouder keer op keer zei: ik kan er niets mee, ik heb 0 wettelijk kader, ik kan niets afdwingen en ik kan dus niets beschermen. De VVD, Vroeger Voor Detailhandel.

En zo werd er gisteren in de gemeenteraad van Rotterdam iets bijzonder waardevols te grave gedragen. Het laatste bastion dat nog bescherming bood tegen de gure wind van de 24-uurs economie voor onze kleine ondernemers, onze familiebedrijven. Ten hele gedwaald.