Als de afgelopen weken één ding duidelijk hebben gemaakt, dan is het wel dat er iets grondig mis is bij Feyenoord. Het lijkt leuk, winnen van Excelsior en bijna een wedstrijd lang stormen tegen de nummer 5 van Slowakije. Maar onder de oppervlakte woedt een veenbrand.

Vooral ontluisterend is het totale gebrek aan discipline binnen de spelersgroep. Vier dagen nadat Jean-Paul Boëtius door zijn medespelers én de technische staf was uitgekotst vanwege een domme rode kaart, maakte Steven Berghuis in de zogenaamde alles-of-nietswedstrijd tegen het Slowaakse Trencin een krankzinnige overtreding. Het was een charge die een diep-donkerrode kaart had verdiend. Tot ieders verbazing kwam Berghuis weg met geel. Dit gebeurde nog vóór rust.

Met zijn volslagen idiote aanslag, op de enkels van oud-Feyenoorder Joey Sleegers, nam Berghuis willens en wetens het risico dat zijn ploeggenoten de wedstrijd met tien man zouden moeten uitspelen. En dan te bedenken dat deze zelfde Berghuis wordt gezien als een van de dragende krachten van het team. Bovendien is aan alles te merken dat hij zichzelf ook beschouwt als een van de belangrijkste spelers. Daarin past dit gedrag natuurlijk absoluut niet. Trainer Giovanni van Bronckhorst mag hopen dat Berghuis over enig zelfkritisch vermogen beschikt, anders komt het écht nooit goed met deze knul.

Misschien wel nóg onthutsender waren twee incidenten in de blessuretijd tegen Excelsior. Feyenoord moest een hoekschop nemen. Maar er gebeurde niets. Niemand liep naar de cornervlag om de bal op te eisen. Het duurde zo lang dat het publiek begon te fluiten en de scheidsrechter in opperste wanhoop zijn handen ten hemel hief. De corner leverde niets op, en leidde tot een ingooi. En toen gebeurde exact hetzelfde. Wéér maakte niemand aanstalten om de bal in het spel te brengen. Wat een amateurisme. En vooral ook: wat een gebrek een discipline en verantwoordelijkheidsgevoel. Feyenoord onwaardig, zoveel is duidelijk.

Ondertussen blijft aanvoerder Robin van Persie positiviteit en optimisme uitstralen. Terwijl ook hij toch moet denken: waar bén ik in verzeild geraakt? Na de wedstrijd tegen Excelsior sprak hij van “een proces” waarmee de ploeg bezig is. Dat klinkt alsof er heel veel tijd is, en alsof er bij Feyenoord niet hoeft te worden gepresteerd in het hier en nu. Na de schandelijke nederlaag tegen De Graafschap had Van Persie al woorden gesproken in de trant van “kan gebeuren”.

Deze zalvende teksten zijn niet wat deze spelersgroep nodig heeft. Juist iemand als Robin van Persie moet ervoor zorgen dat de lat bij Feyenoord omhoog gaat, zoals Dirk Kuijt dit vóór hem voortdurend heeft geprobeerd. Met een nederlaag tegen De Graafschap mag Feyenoord nooit genoegen nemen, onder geen enkele voorwaarde. Dát is wat Van Persie moet uitspreken en uitstralen.

Nu rest de cynische conclusie dat het maar goed is dat Feyenoord dit seizoen niet Europees speelt. De selectie heeft de handen vol aan zichzelf. Je moet er toch niet aan denken dat deze en volgende week opnieuw twee Europese voorrondewedstrijden op het programma hadden gestaan? Dat kan deze labiele ploeg helemaal niet aan.

Van Bronckhorst zei het zondag ook niet voor niets: we hebben de hele week hard nodig om ons voor te bereiden op de eerstvolgende competitiewedstrijd tegen Heerenveen. Het is augustus, de competitie is twee wedstrijden oud. Waar is het in vredesnaam misgegaan met de kampioensploeg van vijftien maanden geleden?

De journalist Boudewijn Warbroek (1963) bezoekt wedstrijden van Feyenoord sinds 1975. Hij werkt als vrijwilliger voor supportersmagazine Hand in Hand en Stadion Sport Nieuws, en schreef mee aan ruim tien boeken over Feyenoord.