Soms voel ik mij Menno bij Natasja in B&B de liefde.

We hebben elkaar toch ontmoet in de meest kille ruimte van het stadhuis. De Suze Groenewegenzaal. Plek voor de commissies die niet in de raadzaal mogen. Vraag me af hoe kil Suze was als je haar met deze zaal wil eren.

Terzijde.

Wij, Chantal en ik zaten soms naast elkaar. En als een Menno zonder tepelpiercings heb ik mijn best gedaan.

Werkelijk Chantal: trap niet in Feyenoord City. Ik weet hoe verliefd je was op de plaatjes. En zeker op de hoeveelheden bitterballen die er moeten worden gegeten om het spreadsheet rond te krijgen.

Chantal, ook jouw partij wil fastfood terugdringen. En dan de bitterballen omhoog schroeven?

Mij maakt het niks uit. Ik ben al als SP’r gelukkig als mensen te vreten hebben. Die hebben niet allemaal de centen voor D66-voer.

Maar wat ik je wel zou aanraden: een stadsbouwmeester. Want alle nieuwe plannen zijn middelmatig en over tien jaar smeken we de Duitse luchtmacht nog een keer langs te komen.

Chantal, mon amour, inmiddels weet ik dat D66 het idee van een stadsbouwmeester heeft overgenomen van de SP. 

Bij gebrek aan eigen ideeën vergeef ik het je. Na Van Mierlo en Terlouw is het moeilijk bomen planten.

Kijk uit wat je neer laat zetten de komende tijd. Het is middelmaat. En mensen moeten er nog vijftig jaar naar kijken.