Ajax, Feyenoord en PSV hebben voor het eerst in de geschiedenis alle drie een hoofdtrainer met een éénlettergrepige achternaam. Steijn, Slot, Bosz. Dat is minstens zo nieuwswaardig als een kleine tien seizoenen geleden. Toen hadden ze er alle drie eentje die als voetballer linksbenig was en meer dan honderd interlands had gespeeld. Frank de Boer, Giovanni van Bronckhorst en Phillip Cocu.

In komkommertijd vullen dergelijke weetjes de media altijd prima. Maar ze doen het nog lang niet zo goed als transferberichten. Wat is het toch een feest om die in deze periode elke dag te lezen. En wat knap dat het elke zaakwaarnemer steeds maar weer lukt de media te bespelen. Hij belt ze in vertrouwen – “Hou het nog even voor je…” – met het nieuws dat een grote club z’n kaarten heeft gezet op een van z’n troeven. Een kwartier later lees je het al terug. En overal, want hij belt er natuurlijk niet eentje.

Het is de perfecte strategie om met name gratis aandacht te vragen voor in waarde devaluerende voetballers. Die je, als het bericht via de media bij de goede club landt, nog voor een acceptabele vergoeding kunt laten verkassen ook. Als het tenminste doorgaat. En dat gaat het in veel gevallen niet.

Een transfer die naar alle waarschijnlijkheid wél plaatsvindt, is die van Dušan Tadić. De Serviër had zijn hart voor het leven aan Ajax verpand en zou na z’n carrière als speler in de Amsterdamse trainersstaf worden opgenomen. Nu schijnt hij opeens een enkeltje Istanbul te hebben geboekt om zijn handtekening te zetten onder een contract met Besiktas. Het zou best kunnen zijn dat hij dat al gedaan heeft op het moment dat u dit leest.

Maurice Steijn ken ik goed en draait nooit ergens omheen – “Pierre van Hooijdonk is een lul” – en is ambitieus. Net als  Amerikakenner Willem Post, en de vroegere Rotterdamse burgemeester André van der Louw, maar dit terzijde, begon hij zelf als voetballer bij de amateurs van VIOS. Die club bestaat niet meer, maar was de afkorting van Vooruitgang Is Ons Streven.

Wie hem de afgelopen jaren heeft gevolgd, en zeker bij Sparta, weet dat streven hem op het lijf is geschreven. Altijd op zoek naar verbetering, altijd zijn eigen prestatiedrang overbrengen op zijn spelers, altijd de motivatie hanteren als belangrijkste strijdwapen. Hij is down to earth, maar maakt wel altijd snel duidelijk wie de baas is. Hij.

Daarom zou het mogelijke vertrek van Tadić – laten we wel wezen: hij raakte het voorbije seizoen geen knikker – helemaal niet zo verrassend kunnen zijn. En kunnen de transfergeruchten zijn begonnen na een simpel telefoontje.

“Steijn.”

“Met Dušan.”

“Dušan Wie?”

“Dušan Tadić.”

“O ja, nou herken ik je stem weer. Wat kan ik voor je doen, jongen?”

“Nou Maurice, ik speel hier sinds 2018, ben aanvoerder en…”

“Ho, even Dušan. Het is meneer Steijn of trainer. Geen Maurice, ik ben niet met je op school geweest.”

“Eh… ja trainer, sorry sorry. Ik eh… heb bij Ajax heel wat gepresteerd, al zeg ik het zelf. Dus ga ik ervan uit dat ik komend seizoen gewoon weer een basisplaats heb én aanvoerder ben…?”

“Dušan?

“Ja trainer?”

“In het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst. Ken je die uitdrukking?”

“Ja trainer, die ken ik, dank u wel, ik weet wat ik moet doen.”

“Goed zo Dušan. En veel succes daar.”