Ach, ik zit soms bij café Hensepeter kruispunt s Gravendijkwal, Binnenweg. Was ooit de stamkroeg van Martin van Waardenberg en Gerard Meuldijk. Geniale mensen achter de film De Marathon. Klassieke Nederlandse film. 

Niet vaak zit ik daar. Misschien wel een werkweek van 5 tot 7 in de middag. Je moet wat. 

Ik schrijf daar. Probeer met m'n IPhone opdrachten uit te zetten. Praat met mensen en ik drink wat. Hoewel het laatste hoeft geen verkleinwoord. 

En ik kijk.

Tableau Vivant is voor deze plek uitgevonden. De wereld trekt aan je voorbij. Was natuurlijk al altijd, maar die plek is het episch centrum van Rotterdam. Daar zie je de werkelijke ziel van Rotterdam. De rubberen wand van onze samenleving. Van arm naar rijk naar gek.

Ben bang dat mensen uit de politiek en de gegoede ambtenarij daar niet komen en het niet zien. Ook het journaille niet. Allemaal in een bubbel op internet. En op verantwoorde feestjes in dezelfde bubbel.

Komt er een gozer messen verkopen. Ultra scherp aan beide kanten. Snijdt nog even wat tijdschriften door. Ok, op de Binnenweg. Wilt u een set kopen?

Zie dichtgepakte moslimfamilies langs lopen met een ijsje.

Transmensen met paars en rood geverfde haren in kleding die iets te strak zit.

Vaders met dochters in een bugaboo. ‘Nee, Madeliefje niet met je hoofdje naar buiten hangen. O, je wilt het wel? Nou je doet pappa nu wel pijn.’

Fatbikes met desingner zonnebrillen. 

Auto’s in de file van meer dan een ton. Laten we nog een rondje doen.

Als ik de werkelijkheid pijn zou moeten doen dan doe ik hem nu tekort. Het is erger en bizarder. 

Daar.

Ik geniet. En niet alleen van mijn Schiedams gestookte borrel. Met ijs in een tumbler.

Maar. En nu komt taalkundig een omkering. Heb ik ooit geleerd.

We staan op een kruispunt. En niet letterlijk daar. Kan Rotterdam die rubberen muur volhouden die er altijd is geweest? Kunnen wij deze samenleving in standhouden? Het is niet meer aan mij. Ik zit met een borrel en Iphone het Tableau Vivant te aanschouwen. De maatschappij verhardt, conflicten worden binnen de straat gehaald. Die horen hier niet maar ze zijn er al. Onderhuids of openlijk.

Het is aan de politiek in maart volgend jaar of Rotterdam de vrijhaven blijft die het altijd is geweest. De open inrichting.

Alleen, kom uit die bubbel. Zowel rechts als zeer zeker links. Soms vergt dat harde keuzes om de vrijheid in stand te houden op straat.