Mike Eerdhuijzen van Sparta speelt zaterdagavond in z’n eigen dorp Volendam. Keje Molenaar had me uitgenodigd, maar ik kan niet. Geen idee dus of ik naast Jannie Schilder had mogen zitten. Ik heb gegoogeld en de reus van Volendam is nu bijna 87 jaar. Als je ouder wordt krimp je. Hij was bijna 2 meter toen hij stopperspil was van Sparta, dus moet hij nu ongeveer 1 meter 96 zijn. Even lang als Eerdhuijzen, en wie weet is Mike hem al voorbij.
Er zijn meer overeenkomsten. Ook Schilder had kort haar. Coupe 1955: stekels. Dat was het maaimachinewerk. Bij Eerdhuijzen is het nog enigszins gecoiffeerd in een scheiding. Wel spierwit. Dat moet dus een spoelinkje zijn, want op oudere foto’s heeft hij de gemiddelde Hollandse melkboerenhondenkleur die ook Jannie Schilder bij geboorte ten deel viel.
Maakt allemaal niet uit, want ik ben blij met de lichtgevende Eerdhuijzen in het centrum van de verdediging van Sparta. Dat was ik al toen anderen daar nog over moesten nadenken. Loge 14 - de mediakamer van het Sparta-stadion, is erop getraind om jong talent zo snel als kan de rammelaar uit hun knuisjes te jatten. Dat deden we al toen Henk Fraser nog hopeloos zat te zweten over Sven Mijnans. Gek eigenlijk dat trainers zo kunnen treuzelen. Ik moest eraan denken toen Auassar de mist in ging tegen PSV. Ik snap dat je een ouwe militair prettig wilt uitzwaaien. Maar Feyenoord had al bijna een week kampioen kunnen zijn.
Terug naar Jannie Schilder. Hij was in de zomer van 1957 voor precies 100.000 gulden gekocht van Volendam. Dat was een bedrag van monsterlijke omvang. Toch zat hij een seizoenlang op de bank omdat de levende legende Rinus Terlouw toen moeite had met stoppen. Zelfs Denis Neville zat ermee in z’n maag en die was als trainer toch een redelijke rabbie mauzer. Er is ook niet voor niks een tribune naar hem vernoemd. Z’n krachttraining bestond uit het sjouwen van boomstammen. Hij had er tien laten aanrukken en die lagen op het bijveld naast Het Kasteel, waar nu een soort parkje is. Daar zit geen hond, nooit, terwijl Sparta schreeuwt om parkeerplekken. Hoe bezopen kan een gemeentebeleid zijn.
Wéér terug naar Jannie Schilder, over wie Jules Deelder ooit zei: je kan hem alleen met helikopter passeren. Aan het einde van het seizoen 1958-1959 werd hij met Sparta landskampioen. Pietje de Vries en hij zijn de enigen van dat elftal (*) die nog leven en dus precies weten wie Mike Eerdhuijzen is. Weliswaar heet hij geen Keizer, Smit, Molenaar, Tol, Kras, Pelk, Mühren, Veerman, Jonk of Schilder, maar die genealogie zal me verder worst zijn, want hij staat er, in het hart van de defensie fier als een zeeman, naast mediatalent Bart Vriends, spierwit, fosforescerend, goeie heupbreedte en Spiderman-dijen. Dat wordt wéér kassa.
(*) Kijk voor een stukje geschiedenis ook eens op en scrol door tot het einde:
https://volendamvoetbalhistorie.nl/portretten/jannie-schilder/