Toen Nel, mijn vrouw, en ik gisteren de Burgerzaal van het stadhuis binnen liepen, wisten we het al. We zouden niet als wijkraadsleden worden beëdigd.

Nel omdat ze geen bewijs van goed gedrag had ontvangen en ik omdat ik dat papiertje te laat had ontvangen. Aan ons gedrag werd overigens niet getwijfeld verzekerde men ons; het ging om het schriftelijke bewijs van dat goede gedrag.

In de Burgerzaal kwam Theo Coskun van de SP direct op ons af, want de mare over onze situatie had zich al verspreid. Theo en ik mogen elkaar graag, ondanks de onoverbrugbare politieke verschillen. Zijn oudste dochter Floor heeft zes jaar bij me in de klas gezeten. Op dit moment is ze docente Frans.

Theo vond, net als ik, dat het onvoorstelbaar is dat een gekozen volksvertegenwoordiger een bewijs van goed gedrag moest overleggen. “Zo’n ambtenaar, die deze regel verzonnen heeft, plaats zich boven de kiezers” was zijn mening. Ik beaamde het.

Bij het naar binnengaan van de trouwkamer waar de beëdiging plaats vond, sprak ook Aboutaleb ons even aan om Nel en mij een hart onder de riem te steken: leuk en vriendelijk, maar een schrale troost.

Toen onze vier* collega’s de belofte aflegden, mochten we daar wel bij zijn. Na de plechtigheid werden foto’s gemaakt met de burgervader als middelpunt. Nel en ik mochten bij twee foto’s aanschuiven.

Eén van de vele politieke medewerkers op het stadhuis had mijn stukje op dagblad010 al gelezen, maar er was geen beveiliging te zien. Dus ook niemand om mij (zoals beloofd) uit die trouwzaal te slepen. De man die me zonder morren liet vertrekken gaf me een knipoog en zei: “Ik zie jullie binnenkort.” Toch kon de charme van de burgemeester de woede niet bij me wegnemen.

Terug in de Burgerzaal hoorden we dat de site waar Nel haar bewijs had aangevraagd een nep-site was, waarvan je na het storten van je bedrag niets meer hoorde: opgelicht dus.

Wat uiteindelijk de woede deed wegebben, was het enthousiasme van de vele gekozen volksvertegenwoordigers met een geldig bewijs van goed gedrag. De verwachtingen zijn hoog gespannen en – eenmaal beëdigd – ga ik me er hard voor maken, dat de nieuw gekozen volksvertegenwoordigers ook iets kunnen gaan betekenen en niet alleen zijn gekozen om de schijn van inspraak en medezeggenschap op te houden.

De ombudsman gaf ons gisteren aan dat alleen de gemeenteraad iets kan doen en dat gaan we dan ook zeker bij de raad aankaarten. In de verordening over de wijkraden moet snel het verplicht stellen van het in bezit hebben van een verklaring van goed gedrag geschrapt worden: De kiezer bepaalt en niet de ambtenarij!

Het zal onder de aandacht van de nieuwe gemeenteraad gebracht worden en hopelijk doet die haar werk beter dan de vorige.

*In totaal waren er drie van de zeven wijkraadsleden in Oosterflank die geen papiertje hadden.