De Jongere Ouderen Unie is uitermate ongelukkig met de ontwikkelingen rond het openbaar vervoer in Rotterdam. Het PTT - oftewel het vastgestelde Plan Toekomstvast Tramnetwerk – of zoals ik het ooit noemde: het Post Traumatisch Tramnet – sloopt een 100-jarig tramnetwerk. Zomaar. In één handomdraai. Zo’n 13.000 handtekeningen en vele burgerbrieven bevestigen een zeperd de zijn weerga niet kent.

En we zijn er nog niet, want daarnaast is er ook nog eens veel minder Openbaar Vervoer beschikbaar dan nodig. Bovendien wordt er stevig gesnoeid in opstaphaltes, ingeboet op de frequentie van het OV en investeren we niet meer op de veiligheid van de reiziger. De jeugd wil het niet geloven, maar ik ken ouderen die dolgraag met de bus, tram, of metro zouden willen reizen, maar eenvoudigweg niet durven. 

De verschraling van de levensstandaard van de Rotterdammer is daarmee een feit, want het kunnen verplaatsen van A naar B is namelijk een eerste levensbehoefte van mensen. Maar met deze vervoersplannen 2025 worden de ouderen, de mindervaliden en de visueel beperkten, volledig geweerd uit onze samenleving. Tel uit je winst. 

Het wil er bij mijn fractie ook maar niet in dat we een klimaatneutrale stad willen maken. Een autoluw Rotterdam mag dan het ultieme genot zijn waar vele fracties in deze raad en ook het stadsbestuur ’s nachts van dromen, maar dan zal je toch eerst een klimaat moeten creëren waarin mensen bereid zijn hun auto te laten staan. Door deze enorme kaalslag in het OV gaat dat niet gebeuren, ga ik u verzekeren.

Leefbaar Rotterdam en de VVD wuiven alles zwaarmoedig weg onder de noemer van keuzes keuzes keuzes en gebruiken dat vervolgens ook nog als excuus om in te zetten op rendementsdenken. Dus hebben we in Rotterdam niet alleen te maken met een verschraling van het Openbaar Vervoer, maar ook met een verschraling in visionair denken.  

Een van de belangrijkste kerntaken van de Rotterdamse politiek is om de Rotterdammer te faciliteren in het kunnen bewegen door onze stad. Mensen moeten naar hun werk kunnen, mensen moeten naar de sportvelden kunnen, naar familie, ze moeten de buitenwijken kunnen bereiken, de winkels, de ziekenhuizen, maar met dit plan wordt een groot deel van die mogelijkheden de nek omgedraaid.

Met de Metropool Regio Rotterdam Den Haag heeft onze stad te maken met een grillige organisatie die niet eens gekozen is door het volk, maar wel de regie opeist. En het ergste is: we geven die regie als kleine jongens uit handen. Dat is buitengewoon pijnlijk om te moeten constateren en daar komt de Jongere Ouderen Unie tegen in opstand. Want je bent pas een bruisende stad als je een perfecte infrastructuur hebt ontwikkeld.

Als een stadsbestuur dat niet begrijpt of erger: niet wenst te begrijpen, en zich laat ringeloren, wordt het tijd voor een ander politiek klimaat.