Je geeft geen moer om handbal. Maar als de Nederlandse vrouwen de finale van het WK bereiken, ga je toch voor je tv zitten. En als Lois Abbingh dan in de laatste seconde een door niemand begrepen strafworp achter de Spaanse doelvrouwe smijt, voel je dat je het niet droog gaat houden. Je bent net zo wereldkampioen geworden als de speelsters zelf. Beseft dat er niets mooiers is dan sport. En dat je je voor je chauvinisme niet hoeft te schamen.

Nog altijd krijgen we kippenvel als we Ellen van Langen in 1992 over de streep zien komen in Barcelona. Een Nederlandse vrouw de snelste ter wereld op de 800 meter, het was ondenkbaar. Maar het werd weergaloos. Die close-up van haar gezicht. Zo zie je er dus uit als je dood gaat. Alles geven om de beste te zijn. Wat een topwijf.

Ook in het wielrennen zijn we niet te stoppen. Marianne Vos won alles wat er te winnen viel. En als het Annemiek van Vleuten tegen zit, pakt Anna van der Breggen het stokje gewoon over.

Ireen Wüst was op het ijs een decennium lang van uitzonderlijke klasse. Suzanne Schulting shorttrackt alles en iedereen ondersteboven. Jutta Leerdam heeft behalve showbizzaspiraties ook nog eens ’s werelds snelste kilometer in haar goddelijke benen.

Dafne Schippers, Sifan Hassan, Nicolien Sauerbreij, Anky van Grunsven, Sanne Wevers, Ranomi met die achternaam die je niet moet proberen uit te spreken als je een biertje teveel op hebt, en noem ze allemaal maar op, ook in andere disciplines: we hebben in de topsport dezer jaren meer vrouwen dan mannen die ons in vervoering brengen.

Het zijn er veel, heel veel. En in steeds meer sporten. Zowel individueel als in teamverband zijn de Nederlandse sportvrouwen de wereld aan het veroveren en onze mannen naar de kroon aan het steken. Met onze hockeyvrouwen als paradepaard. Je kunt internationale toernooien en kampioenschappen organiseren wat je wilt, je weet dat de eerste plaats al vergeven is aan die Nederlandse topmeisjes met hun vrolijk dansende staartjes.

Om over onze voetbalvrouwen maar te zwijgen. In een paar jaar tijd vanuit het niets Europees kampioen en vicewereldkampioen worden, dan kan je wat. Ook de plaatsing voor het EK-2021 was weer een ongeslagen fluitje van een cent. En ga nu niet - net als Johan Derksen en René van der Gijp - lopen zeiken dat het niet om aan te gluren is. Vrouwenvoetbal is een sport op zich en wij behoren tot de beste landen ter wereld. Punt uit.

Door al die successen van onze sportvrouwen wordt het tijd om een al jaren gebruikte Nederlands uitdrukking aan te passen, ook in de inmiddels digitale dikke Van Dale. Wanneer we weer eens op het punt staan te beweren dat sport verbroedert, moeten we dat voortaan anders formuleren. Want de vrouwen hebben het overduidelijk bewezen: sport verzustert.